Snowden, R. (1999). When paying attention is bad for you. Trends in Cognitive Scinces, 3(5), ۱۷۱-۱۸۴٫
Stavinoha, P.L., & Crook, K. (1995). Response disinhibition in boys with attention deficit disorder with and without hyperactivity. Archives of Clinical Neuropsychology, 10(4), ۳۹۳-۳۹۴٫
Symons, F.J., Davis, M.L., & Thompson, T. (2000). Self-injurious behavior and sleep disturbance in adults with developmental disabilities, Research in Developmental disabilities, 21(2), ۱۱۵-۱۲۳٫
Szymura, B., & Ncka, E. (1998). Visual selective attention and personality: An experimental verification of three models of extra version. Personality and Individual Differences, 24(5), ۷۱۳-۷۲۹٫
US., N. A. O. D. T. (2005). Drama therapy. Accessed 3/May/2010 from http:// www. NADT. org.
Valente , L., & Fontana, D. (1994). Drama therapist and client: An examination of good practice and outcomes. Journal of The Arts in Psychotherapy, 21(1), 3-10.
Van de, L.P., Heskes, T., & Gielen, S. (1997). Task-development learning of attention, Neural Networks, 10(6), ۹۸۱-۹۹۲٫
Vervisch, S., Potgieter, J., & Lagae, L. (2003). Event related potentials during attention tasks in VLBW children with and without attention deficit disorder. Clinical Neurophysiology, 114(10), ۱۸۴۱-۱۸۴۹٫
Waite , L. M. (1993). Drama therapy in small groups with the developmentally disabled. Journal of Social work with Groups, 16(4), 95-108.
Walsh , R. T. (1992). A creative drama prevention progrom for easing early adolescent to school transition. Journal of Primary Prenotion, 13(2), 131-147.
Walsh , R. T., Kosidoy , M., & Swanson , L. (1991). Promoting Social- emotional development through creative drama for students with special needs. Canadian Journal of Community Mental Health, 10(1), 153-166.
Warger , C. L. (1989). Creative drama for autistic adolescents: Expanding leisure and recreational options. Journal of Child and Adolescent Psychotherapy, 1(1), 15-19.
Weber , A. M., & Haen , C. (2005). Clinical application of drama therapy in child and adolecent treatment (۱st ed.). New York: Brunner- Routledge.
Wilson, P., & Maruff, P. (1999). Deficits in the endogenous control of covert visual spatial attention in children with developmental coordination disorder. Human Movement Science, 18(2-3), ۴۲۱-۴۴۲٫
Wood , J., & Lazari , A. (1997). Exceeding the Boundaries. (1st ed.). London: Jessica Kingsley.
Woods, M. (2000).Mental retardation.Accessed 6/June/2011 from http:// encarta.msn. com/ text7615522298/ Mentalretardation. htm1.
پیوست ها
محتوای جلسات نمایش درمانی…………………………………………………………………
آزمون تولوز- پیرون………………………………………………………………………………..
خرده آزمون فراخنای توجه مجموعه شناختی- تشخیصی کی…………………………..
جلسات اول تا سوم: آمادگی و اجرای نمایش عمو صحرا
در این جلسات به معارفه اعضای گروه، توزیع لباس های تهیه شده به اعضای گروه، اجرای نمایش عمو صحرا همراه با دانش آموزان و گفتگو در مورد عملکرد هر فرد در ارتباط با نقشی که به او محول شده، اختصاص یافت.در این مرحله به منظور ایجاد حس اعتماد بین اعضای گروه و تسهیل فرایند برون ریزی از تمرین بدنی و ایفای نقش رسانی همراه با بداهه گویی، آواگری و موسیقی استفاده شد.
جلسه اول:

    • معارفه کودکان به همراه معرفی خود.
      • اجرای نمایش عمو صحرا همراه با حرکت و پانتومیم. (قصه عمو صحرا داستان یک مرد روستایی است که می خواهد برای درست کردن یک قایق درختی را قطع کند اما حیواناتی که در کنار آن درخت زندگی می کنند، نمی گذارند عمو صحرا این کار را انجام دهد.)

        • (( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

    • گفتگو در مورد احساس ها و افکار خود از نقشی که اجرا کرده اند و خارج شدن از نقش.

جلسه دوم و سوم:

    • آغاز جلسه و صحبت هر یک از کودکان در مورد حوادث، احساس ها و هیجان های خود در فاصله بین دو جلسه.
    • اجرای شخصیت درخت و حیوانات جنگل همراه با تقلید، حرکت و پانتومیم
    • ادامه اجرای نمایش جلسه قبل با بهره گرفتن از قصه عمو صحرا و به کار بردن نقاب
    • گفتگو در مورد احساس ها و افکار خود درباره نقشی که ایفا کرده اند و بیرون آمدن از نقش.

جلسات چهارم و پنجم: تمرکز و اجرای نمایش علی بابا و برادر بدجنس
هنگامی که گروه یا فرد، مستقیماً بر موضوع یا موضوعاتی که روی آن کار می کنند، درگیر می شود، تمرکز پیدا می کند. تمرکز روشی است که شرکت کنندگان در جلسه نمایش درمانی، از طریق آن می توانند موضوعی را کم و بیش کشف کنند و با آن درگیر شوند. در این جلسات اجرای نمایش علی بابا و برادر بدجنس وی با بهره گرفتن از روش قصه گویی و به کار بردن نقاب و گفتگو در مورد نقش هر فرد انجام شد.
در این جلسات کودکان با اجرای قصه علی بابا و برادر بدجنس، توأم با نمایش، کار نمایش با اثاثیه صحنه نمایش، بازی گروهی و اجرای نقش به شیوه مستقیم و غیر مستقیم با ویژگی های جسمانی و روان شناختی خود آشنا می شوند.
جلسه چهارم:

    • آغاز جلسه و صحبت کودکان در مورد حوادث، احساس ها و هیجان های خود در فاصله بین دو جلسه.
    • تمرین تقلید و تصویر سازی ذهنی به منظور شناخت خصوصیات خود و دیگران با بهره گرفتن از قرار گرفتن در نقش شخصیت خوب و شخصیت بد داستان.
    • اجرای نمایش علی بابا و برادر بدجنس اش با بهره گرفتن از روش قصه گویی و به کار بردن نقاب. (قصه علی بابا در مورد دو برادر است که یکی خوب و دیگری بد است و در نهایت یک نهنگ به نجات علی بابا در دریا می شتابد.)
    • گفتگو در مورد احساس ها و افکار خود درباره نقشی که ایفا کرده اند و بیرون آمدن از نقش.

جلسه پنجم:

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...