خدامی پور و ترک زاده ( ۱۳۹۰ )

رابطۀ بین مالیات و محافظه کاری در گزارشگری مالی و مربوط بودن اطلاعات حسابداری

یافته های پژوهش نشان داد که مالیات نه تنها مربوط بودن اطلاعات حسابداری را که شرکت ها ارائه میکنند کاهش نمیدهد، بلکه باعث مرتبط تر شدن اطلاعات نیز میگردد.

بنی مهد و محسنی شریف (۱۳۸۹)

کیفیت افشای اطلاعات و عوامل مؤثر بر آن

یافتهای تحقیق حاکی از رابطه معنی دار بین نوع صنعت، اندازه شرکت و میزان تأخیر غیرعادی در افشاء اطلاعات می باشد.

مهدوی و جمالیان پور(۱۳۸۹)

عوامل مؤثر بر سرعت گزارشگری مالی سالانه

نتیجه تحقیق این بود که سرعت گزارشگری با انواع نسبت های مالی و غیر مالی ارتباط معنی دار داشته و شرکت های دارای نسبت بدهی کوچکتر از سرعت بالاتری در ارائه گزارش های سالانه برخوردار هستند.

باباجانی و عبدی( ۱۳۸۹)

رابطه بین حاکمیت شرکتی و سود مشمول مالیات

تفاوت معنی داری بین میانگین درصد اختلاف سود مشمول مالیات ابرازی و قطعی در شرکت هایی که معیارهای حاکمیت شرکتی را دارا هستند، با گروه شرکت هایی که فاقد معیار های مزبور هستند، وجود ندارد. این در حالی بود که در هر دو گروه شرکت ها، درصد اختلاف بین سود مشمول مالیات ابرازی و قطعی معنی دار بوده است.

سجادی و همکاران ( ۱۳۸۸ )

ویژگیهای غیر مالی مؤثر بر کیفیت گزارشگری مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهاد ار تهران

اندازه شرکت ، عمر شرکت و نوع صنعت رابطه معنی دار مثبت و ساختار مالکیت رابطه معنی دار منفی با کیفیت گزارشگری دارد.

نوروش و حسینی(۱۳۸۸)

رابطه بین کیفیت افشای )قابلیت اتکا و به موقع بودن( شرکتی و مدیریت سود

یافته های تحقیق رابطه منفی بین دو متغیر قابلیت اتکا و به موقع بودن با مدیریت سود را گزارش نمود.

ایزدینیا و رسائیان ( ۱۳۸۷ )

رابطه بین ساختار سرمایه و مالیات شرکت ها

نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر عدم وجود رابطۀ معنی دار بین ساختار سرمایه و مالیات شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران میباشد.

اعتمادی و یارمحمدی (۱۳۸۲)

عوامل مؤثر بر گزارشگری میان دورهای به موقع در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

محققین به این نتیجه رسیدند که تنها میزان معاملات سهام رابطه معنا دار مستقیم با سرعت گزارشگری میان دوره ای دارد.

۲-۶-۲) تحقیقات خارجی
عبادین و همکاران(۲۰۱۲) تأثیر همزمان متغیرهای حاکمیت شرکتی و ویژگیهای شرکت را در به موقع بودن گزارشهای مالی در بورس نیجریه مطالعه کردند. این مطالعه بر روی جامعه ۲۰۲ شرکتی از شرکت های پذیرفته شده در بورس نیجریه انجام شد. گزارش های سال ۲۰۱۱ بررسی و بطور متوسط ۱۹۳ روز تأخیر غیرعادی در ارائه گزارش های حسابرسی شده نسبت به موعد مقرر و قانونی ارائه گزارشهای مشاهده شد. متغیرهای مستقلی همچون استقلال هیأت مدیره، اندازه هیأت مدیره، اندازه شرکت، اهرم، سودآوری و اندازه شرکت حسابرسی در ارتباط با متغیر وابسته بموقع بودن بررسی شد. تحلیل چند متغیره نشان داد که اندازه شرکت حسابرسی ارتباط معنادار با متغیر وابسته تحقیق دارد.
آی یوها ( ۲۰۱۲ ) در مقالهای با عنوان” ویژگیهای شرکت و به موقع بودن گزارشگری مالی در نیجریه۶۱ شر کت طی سال های ۲۰۰۸-۱۹۹۹ را بررسی کرد . نتیجه پژوهش او نشان عمر شرکت بر به موقع بودن گزارشات مالی در نیجریه تأثیر گذار است . از طرفی قوانین برای تضمین کیفیت گزارشات مالی به موقع در نیجریه کافی نیستند و تأخیر غیرعادی زمانی گزارشگری می ­تواند با وجود و اجرای محکم قوانین و مقررات تنظیمی کاهش یابد.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

آرمسترانگ و همکاران( ۲۰۱۱ ) در تحقیقی به تبیین مشوق های مؤثر بر برنامه ریزی مالیاتی پرداختند. افراد مذکور، از یک مجموعه داده اختصاصی که حاوی اطلاعات مربوط به طرحهای پاداش به صورت جزیی بود، استفاده نمودند. همچنین از معیارهایی همچون نرخ مؤثر مالیاتی بر مبنای استانداردهای حسابداری، نرخ مؤثر مالیاتی نقدی و اختلاف بین درآمد دفتری و درآمد مشمول مالیات استفاده نمودند. یافته های این تحقیق بیانگر آن بود که بین طرح های تشویقی پاداش مدیران مالیاتی با نرخ مؤثر مالیاتی محاسبه شده بر اساس استانداردهای حسابداری رابطه ای منفی و معنادار وجود دارد، اما بین طرح های مذکور با سایر معیارهای استفاده شده ارتباطی ضعیف وجود دارد.
اکتَس و کرگین ( ۲۰۱۱ ) در مقاله ای با عنوان” به موقع بودن گزارشگری و کیفیت اطلاعات مالی ” به بررسی اثر صنعت(شرکت های از نوع مالی یا غیرمالی)، نوع گزارشگری( شرکت های از نوع تلفیقی و غیر تلفیقی) و سود (مثبت یا منفی ) بر زمان ارائه گزارشات مالی سالانه شرکت های ثبت شده در بورس استانبول پرداختند آن ها دریافتند شرکت های غیر مالی و تلفیقی نسبی به مالی و غیر تلفیقی صورت های مالی خود را دیرتر ارا ئه می دهند و شرکت های با سود مثبت، صورتهای مالی خود را زودتر ارائه می­ دهند.
دیرنگ و همکاران ( ۲۰۱۰ )، در تحقیق خود از نرخ مؤثر مالیاتی نقدی بلندمدت برای آزمون میزان اجتناب از مالیات شرکت ها در طی دورۀ ۱۰ ساله استفاده کردند. نتایج حاصل از تحقیق آنها نشان داد که اختلاف مقطعی قابل ملاحظه ای در اجتناب از پرداخت مالیات توسط شرکت ها وجود دارد و تقریبا ۲۵درصد شرکت ها توانایی این را دارند که نرخ مؤثر مالیاتی نقدی را زیر ۲۰ درصد نگه دارند.
اِسلی ( ۲۰۱۰ ) در مقاله ای با عنوان ” به موقع بودن گزارشگری مالی در ترکیه ” نشان داد که رابطه بین علامت سود ، نظر حسابرس ، شرکت حسابرسی با به موقع بودن مثبت و رابطه بین صنعت با به موقع بودن منفی است.
احمد و عابدین (۲۰۰۹) موضوع تأخیر غیرعادی در ارائه گزارش­های مالی سالانه را در بورس مالزی بررسی کردند. نمونه ای حاوی ۳۴۳ شرکت از ۴۱۳ شرکت درج شده در بورس مالزی انتخاب و دوره تحقیق نیز سال ۱۹۹۳ بوده است. ارتباط متغیرهای اندازه، تعداد شرکت های وابسته، نوع شرکت حسابرسی، اظهار نظر حسابرس، بازدهی حقوق صاحبان سهام، اینکه مدیرسهامدار است یا خیر، نوع صنعت، سهم بدهی بلندمدت و تاریخ پایان سال مالی با به موقع بودن ارائه گزارشهای مالی بررسی و به جز متغیر نوع صنعت، اهرم و تاریخ پایان سال مالی بقیه متغیرها ارتباط معنی داری با متغیر وابسته داشتند.
داردور (۲۰۰۹) ارتباط بین به موقع بودن تاریخ انتشار گزارش های مالی و اندازه، سودآوری، قدمت، تعداد حسابداران در استخدام، کیفیت حسابداران، نوع اظهار نظر حسابرس و نوع سیستم حسابداری موجود با نمونه ای ۳۳ شرکتی را در بورس لیبی بررسی کرد. متوسط تأخیر غیرعادی در ارائه گزارشهای طی دوره مطالعه برای نمونه حدود ۱۵۵ روز بوده و به جز متغیر نوع سیستم حسابداری بقیه متغیرها با متغیر وابسته ارتباط معنی دار داشتند.
ماهاجان و چندر ( ۲۰۰۸ ) رابطه بین به موقع بودن افشای مالی و ویژگیهای شرکت ها در هند را بررسی نمودند. این تحقیق براساس گزارش های مالی سالانه ۱۳۳ و ۲۹۲ شرکت برای سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ انجام شد. نتایج آمار توصیفی نشان می دهد که تقریبا همه شرکت های نمونه در هر دو سال مورد مطالعه ظرف مهلت مقرر ۱۸۰ روز گزارشگری می کنند. همچنین رابطه بین اندازه شرکت، سودآوری، نوع صنعت، قدمت، اهرم، گروه پذیره نویسی، مکان استقرار شرکت، حق الزحمه حسابرسی، اندازه شرکت حسابرسی و پیچیدگی حسابرسی با مدت زمان گزارشگری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج یافته ها حاکی از آن بود که تنها اندازه شرکت، نوع صنعت، اندازه موسسه حسابرسی و پیچیدگی حسابرسی، رابطه معناداری با مدت زمان گزارشگری در هر دو سال مورد مطالعه دارد . بقیه متغیرها یعنی سودآوری، گروه پذیره نویسی، وضعیت اقامتی، عمر، اهرم و حق الزحمه حسابرسی رابطه معناداری با تأخیر غیرعادی گزارشگری در هر دو سال مورد مطالعه ندارند .