ساختارهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتّی سیاسی.
عدم هرگونه تجربه صنعتی و بنابراین عدم آگاهی از نتایج علمی در تحقیق مستقیم مهندسی در جهت کاربرد آن در صنعت.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

انتخاب عناوین تحقیق تقریباً بطورکلی توسط سرپرستان مختلف انجام میگیرد، هرکدام بسته به تمایل شخصیشان.
هدف اصلی و انگیزه اصلی برای تحقیق، کسب ارتقاء از طریق انتشارات است . در حالیکه در کشورهای توسعه یافته هدف از تحقیق استفاده از نتایج آن در صنعت یا ”تجاری سازی نتایج تحقیقات“ است.
آزمایشگاههای تحقیق و تسهیلات به اندازه کافی نیست.
عدم وجود تجهیزات و امکانات، تحقیق را کامپیوتری کرده. گاهی آنرا ”تحقیق مجازی“ نیز می گویند.
علی رغم این موضوع، در کشورهای در حال رشد تحقیقات فوق العاده ای انجام شده است. مسئله آنست که یا این تحقیقات نیازهای صنعت را برآورده نمی کند یا صنعت از وجود آن بی اطلاع است و نیز دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی در ”بازاریابی “ تولیداتشان خوب عمل نمی کنند. در کشورهای در حال رشد بیشتر دانشگاهها با توسعه مراکز انتقال فنّاوریشان بر این نکته غالب شد ه اند.
تمایل صنعت اساساً در تحقیقات کاربردی است در حالیکه تمایل دانشگاهها در تحقیقات بنیادی است . هم دولت و هم صنعت باید مسائلشان و نیازهای تحقیقاتی خود را به مرکزی که مناسب ترین جا را برای اجرای تحقیق به بهترین وجهی انتخاب می کند بسپارند و برای اینکه مؤثر باشد مرکز بهترین کارکنان تحقیق را انتخاب کند.
تأسیس مراکز تحقیقاتی ویژه می تواند به عنوان ارزشمندترین پیوند بین دانشگاهها و صنایع باشد . در کشورهای در حال توسعه بیشتر رشد آتی از صنایع کوچک و متوسط بدست میآید و در این صنایع است که از چنین مراکز تحقیقاتی بیشترین بهره برداری می شود.
هیچ تردیدی نیست که نه علم بدون صنعت (فنّاوری) و نه صنعت بدون پژوهش و توسعه به تولید ثروت یا بهبود کیفیت زندگی مداوم هدایت نمی شود. بدین قرار امروز همکاری نزدیک بین دولت، دانشگاه و صنعت در دنیایی که شدیداً رقابتی است بسیار اساسی است . پرسش آنست که چه کسی در این سازمانها باید متقاعد شود و چگونه میتوان چنین رضایتی از طریق سازمانهای حرفه ای ایجاد کرد؟ پرسش در ماوراء محدوده این پروژه است . اما مطمئناً عنوانی است برای بحث . اگرچه صنعت است که سرمایه گذاران آن باید موضوع اصلی تولید ثروت را بر عهده بگیرند، بدون تحقیق و توسعه تأثیرات بلندمدت آن تعلل ثروت خواهد بود.
۲-۲-۱-۵- موانع ارتباط دانشگاه با صنعت
در کشور ما همواره شکاف بزرگی بین صنعت و سازمانها با دانشگاه ها بوده است . دلایل این امر را می توان به صورت زیر برشمرد :
عدم وجود اعتماد متقابل دانشگاهیان با صاحبان صنعت و یا دستگاه های اجرایی . مدیران سازمانها و صنعت دانشگاهیان را افراد تئوریک و فاقد کارآمدی لازم در عمل می بینند و دانشگا ها مدیران سازمانها را افرادی با دید مدیریت سنتی ، غیر علمی و منفعت طلب می پندارند.
فقدان مقررات و نظارت بر کیفیت خدمات و تولید منجر به کاهش کیفیت تولید و خدمات در جامعه گردیده و لذا مدیران و صنعتکاران را وادار به همکاری با جامعه علمی و دانشگاهی نمی کند .
عدم احساس نیازسازمانها و صنعت به دانشگاهیان به دلیل وجود تفکر سنتی و تغییر ناپذیری در شیوه های مدیریتی و فضای رقابتی در عرضه تولید و ارائه خدمات.
عدم آگاهی مدیران دستگاه های اجرایی و صاحبان صنایع از توانمندیهای دانشگاهیان
ضعف دانشگاهها و بخشهای تحقیقاتی در انجام پروژه های کاربردی و اجرایی و عدم توجه به نیاز صنایع و دستگاه های اجرایی.
نبود استراتژیهای اصولی در برقراری ارتباط دانشگاهها با صنعت و دستگاه های اجرایی در مدیریت کلان.
سرمایه گذاری بیشتر در فعالیتهای تجاری به ویژه واردات در مقایسه با فعالیتهای تولیدی ، عدم نیاز صنعت به تحقیق به دلیل ورود ارزان مواد اولیه و یا کالای تولیدی.
دخالت گروه های سودجو و غیرمتخصص در عرصه فعالیت های تحقیقاتی ، اجرایی و تولیدی و به دنبال آن کیفیت نا مطلوب پروژه ها و کالا ها.
بی انگیزه بودن دانشگاهیان در برقراری ارتباط با صنعت و دستگاه های اجرایی به دلیل وجود قوانین دست و پا گیر در آنها.
عدم تجربه و کارآمدی دانشگاهیان در انجام پروژه های کاربردی و اجرایی
تنها ۱۰ درصد از منابع پژوهشی صرف مشکلاتی می شود که ۹۰ درصد بار بیماریها به آن مشکلات مربوط می شود
فقدان اهرمهای تشویقی در ترغیب دانشگاهیان به استفاده از دانش و تجربه خود در عرصه جامعه و گاهی مواخذه آنها
مدیران و مسئولین رده های مختلف در دستگاه های اجرایی و صنعت کمتر از سطح تحصیلات بالا و تخصص لازم برخوردارند .
کمبود قوانین حمایتی از محققین و ثمره تحقیقات آنها
نبود استمرار تحقیق ، دانشگاهیان در پی کسب امتیازات تحقیق در کوتاه ترین زمان و صنایع به دنبال برگشت سریع سرمایه ها هستند
افزایش فعالیتهای جنبی در دانشگاهها و دور شدن از رسالت و وظیفه اصلی تاریخچه ارتباط صنعت و دانشگاه در ایران و جهان
۲-۲-۱-۶- پیشینه ارتباط و مسیر فعلی صنعت و دانشگاه درجهان و ایران
با توجه به اینکه بیشتر از شصت سال از تاسیس اولین دانشگاه به سبک کلاسیک امروز در کشور می گذرد تاریخچه ارتباط با صنعت و دانشگاه را میتوان به سه دوره تقسیم کرد :
الف) دوره اول از بدو تاسیس دانشگاه تا سال ۱۳۴۰ است . در این دوره ارتباط صنعت با دانشگاه بطور غیر رسمی بر حسب مورد انجام می گرفته که این عمل پاسخگوی نیازهای واحدهای صنعتی نبود . بعضی از سازمانها به منظور تامین نیروی انسانی دانشگاهی خود اقدام به تاسیس مراکز آموزشی در جوار سازمان خود در سطح عالی می نمودند و ضمن هماهنگی با مراکز سیاست گذاری در این باره ( شورای عالی فرهنگ وقت ) از این طریق نیازهای نیروی انسانی خود را تامین می نمودند .
ب) دوره دوم از سال ۱۳۴۰ تا سال ۱۳۶۱ می باشد . در این دوره مراکز دانشگاهی جدید در تهران و سایر شهرهای بزرگ یکی بعد از دیگری تاسیس می گردید و نیاز دانشجویان به کسب اطلاعاتی از وضع واحدهای صنعتی و حتی نیمه صنعتی محسوس بود . ارتباط صنعت و دانشگاه با اعزام کارآموز معمولا ” در تابستانها برای آشنایی با آخرین تکنولوژی های وقت و همچنین حل بعضی از مشکلات صنایع از طریق دانشگاهها صورت می پذیرفت . البته اعزام کارآموز فقط برحسب مورد و توافقهای طرفین بوده و هیچگونه مرکزی که برای کلیه دانشگاهها و صنایع کاربرد داشته باشد وجود نداشت .
ج) دوره سوم از سال ۱۳۶۱ تا کنون است . بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و تاسیس ستاد انقلاب فرهنگی و متعاقب آن شوراهای عالی انقلاب فرهنگی مقرر گردید به منظور ارتباط بین صنعت و دانشگاه دفاتر ارتباطی در وزارت فرهنگ و آموزش عالی و وزارتخانه های صنعتی و همچنین در دانشگا ههای کشور تاسیس گردید که بر همین اساس هیئت محترم دولت جمهوری اسلامی ایران طرح زمینه های ارتباطی بین صنعت و دانشگاه پی ریزی نمودکه به موجب آن سه نوع دفترشکل گرفت :
۱- دفتر ارتباط با صنعت در وزارت فرهنگ و آموزش عالی
۲- دفتر ارتباط با دانشگاه در ۱۰ وزارتخانه ( نفت ، معادن و فلزات ، راه و ترابری ، پست و تلگراف و تلفن ، کار و اموراجتماعی ، مسکن و شهرسازی ، برنامه و بودجه ، صنایع سنگین و نیرو)
۳- دفتر دانشگاهی ارتباط با صنایع در دانشگاههای کشور که بیشتر در دانشگاههای فنی ومهندسی تاسیس گردید .
پس از تصویب سازمان دفاتر ارتباطی سازمان امور اداری واستخدامی متعهد به ایجاد تشکیلات مناسب برای این دفاتر گردید.
محصولات دانشگاه فعلی علی رغم با کیفیت بودن اغلب آنها متاسفانه خریدار چندانی ندارد و گرچه بحث اشتغال فارغ التحصیلان موضوعی نیست که به دانشگاهها برگردد لیکن بی ربط هم نیست .
در حقیقت بازخورد فعلی بیکاری ، سیل فراوان فارغ التحصیلان دانشگاهی می تواند تاثیرات فزاینده ای روی سطح آموزش بگذارد . دانشگاههای آزاد، پیام نور، غیر انتفاعی ،کاربردی و . . . نیز در لیست تربیت کنندگان دانشگاهی قرارمی گیرند و این موضوع گرچه ممکن است از نظرات شاخص سطح سواد عمومی شاخص برجسته ای باشد لیکن چنانچه بدون برنامه ریزی به آن نگاه شود می تواند اثرات زیان بارفرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی و حتی سیاسی برای کشورمان بدنبال داشته باشد . از طرف دیگر صنایع بدلیل صاحب درآمد بودن منتظر دانشگاه نمی مانند و بر اساس خواسته خود مدارس آموزش عالی ایجاد می کنند و خارج از حلقه دانشگاههای رسمی کشور به آموزش کارکنان خود می پردازند و در این تجربه تعدادی از این مراکز بخاطر داشتن پشتوانه های قوی مالی و فکری به موفقیت های بالایی دست یافته اند.
آنچه در این مسیر چندین ساله به دانشگاهها و صنایع گذشته است بلحاظ تجربی ارزشمند است و نتایج آن می تواند ما را به نقطه روشنی برساند زیرا صنایع با دید مثبت به دانشگاه می نگرند وبه آنها کمک مالی می کرده و از آنها طلب کمک برای رفع نیازهای کوتاه مدت خود می کند . از طرف دیگر دانشگاهها ضمن حفظ اهداف آموزشی خود و رعایت استانداردهای آموزشی ملی و بین المللی به صنایع نزدیکتر شده و حل مشکل صنعت را جزء وظایف و تکالیف درسی و آموزشی خود می دانند .
وضعیت فعلی ارتباط صنعت با دانشگاه در ایران
به طور کلی در دوره سوم ارتباط صنعت و دانشگاه در ایران که از ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۶۱ آغاز گردید . بعضی از واحدهای دانشگاهی از جمله دانشگاه شیراز نام دفتر دانشگاهی ارتباط با صنایع را به دفتر ارتباط با صنعت و کشاورزی تبدیل نمود . بعضی از واحدهای صنعتی که نام آنها در زمره سازمانهای صنعتی موضوع مصوبه هیئت محترم دولت نبود مانند وزارتخانه های جهاد سازندگی ، دفاع ، کشاورزی و بازرگانی و همچنین سازمانهای دیگر از قبیل بنیاد مستضعفان ، سازمان صداو سیما و شهرداری تهران ، شرکت مترو و غیره علاقه مند به ارتباط صنعت و دانشگاه شدند . علاوه بر آن تعدادی شرکت های تحت پوشش وزارتخانه و سایر سازمانهای مهم مستقلا ” در این ارتباط در سالهای اخیر شرکت می نمودند در حال حاضر دفاتر سه گانه فوق در بعضی از واحدها به گونه ای تغییر نام داده و در نتیجه موضوعات ارتباطی فی ما بین در واحدهای دیگری بجز دفاتر ارتباطی حل و فصل و یا تجزیه و تحلیل می گردند .
علیرغم اینکه بین دانشگاه و صنعت در کشورهای صاحب فن آوری پیشرفته رابطه ای بسیار عمیق وجود دارد و فعالیت های هر دو دریک راستا قرار گرفته و باعث پیشرفت های شگرف علم و فنآوری در این قبیل جوامع شده است ولی متاسفانه در کشورهای در حال توسعه بخصوص کشور خودمان به علت وجود مشکلات و موانع متعدد شناخت دانشگاه و صنعت از یکدیگرکامل نیست و هر یک در مسیر جداگانه ای به اجرای فعالیت های خود مشغولند . در نتیجه با وجود غنی بودن کشور از لحاظ منابع انسانی تحصیل کرده ، همچنان با ضایعات فکری انرژی و سرمایه ای در بخش صنعت مواجه هستیم . در کشور ما صنعت و دانشگاه دو نهاد وارداتی هستند و در خیلی موارد باعث مشکلات جدی در جامعه شده اند . در کشورما ارتباط مناسب دانشگاه و صنعت همواره دچار مشکلاتی در تبیین اصول و استقرار بوده است . اگر چه در مواقعی دستاوردهای خوب و مقطعی هم حاصل گردیده است . بعد از انقلاب به همراه ایجاد تحول اساسی دردانشگاهها و تشکیل ستاد انقلاب فرهنگی دفاتر ارتباط با صنعت تاسیس شد که متاسفانه اقدام فوق تا کنون نتوانسته است مشکلات ناشی از عدم ارتباط را برطرف نماید و این خود دلایل گوناگونی داشته است ، که بهترین آن عدم ضمانت اجرایی و انحرافات قانونی برای برقراری این مکانیزم بوده است . عموما”تا بحال بیشترین ارتباط دانشگاه با صنعت در امرکارآموزی دانشجویان خلاصه شده است و امر کار آموزی با توجه به بسته بودن مراکز صنعتی در امر تخصیص خدمات آموزشی به جوانان دانشجو، فقط در دادن گواهی کارآموزی به کارورزان فعال بوده است که این امر جوابگوی نیاز دانشگاه نیست .
شایان ذکر است علیرغم نیاز شدید کشور به ایجاد این ارتباط مشکلات در دانشگاه و صنعت به قوت خود باقی است و همچنان صنایع در زمینه فعالیت های تحقیقاتی خود با مشکلات اساسی رو برو بوده اند و دانشگاهها نیز نتوانسته اند تحقیقات خود را در تحقق نیازهای صنعت سوق دهند . به تعبیر بهتر تحقیقات کاربردی چه در صنعت و چه در دانشگاه نتوانسته است به عنوان یک نیاز جدی جایگاه مشخصی را به خود اختصاص دهد .
به دلیل پیچیده و چند جانبه بدون مساله یافتن عامل اصلی مانع پیوند این دو نهاد کار ساده ای به نظر نمی رسد .بررسی های گوناگون در این خصوص صورت گرفته است ولی نظری که مورد قبول عام باشد مطرح نشده است . فقدان توان کافی دانشگاهها در حل مشکلات صنعت ، بیان نکردن دقیق مشکلات صنعت ، بیان نکردن دقیق مشکلات و ارجاع ندادن آن از طرف صنعت ، فقدان ارتباط سیستماتیک بین این دو نهاد از جمله موانعی است که مطرح می شوند .