بازده جزیان نقد آزاد = جریان نقد آزاد هر سهم/ قیمت بازار جاری هر سهم
بازده جریان نقد آزاد به لحاظ ماهیت مشابه بازده سهام است که معمولاً از تقسیم سود نقدی هر سهم (محاسبه شده براساس اصول پذیرفته شده ی حسابداری) به قیمت هر سهم محاسبه می شود. معمولاً پایین بودن نسبت مزبور منجر به جذابیت کمتر برای سرمایه گذاری می شود. منطق ادعای مزبور هم این است که سرمایه گذاران تمایل دارند با حداقل قیمت حداکثر سود ممکن را کسب کنند. برخی از سرمایه گذاران جریان نقد آزاد (که با لحاظ کردن مخارج سرمایه ای و سایر مخارج مورد نیاز برای استمرار فعالیت به دست می آید) را شاخص دقیق تری برای بازده دریافتی خود می دانند، در نتیجه بازده جریان نقد آزاد را به بازده سهام ترجیح می دهند. (گال و تسای، ۱۹۹۸)

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۲-۲-۶٫عکس العمل ها نسبت به کیفیت حسابرسی
درک کیفیت حسابرسی
درگذشته تلاشهای زیادی برای تعریف «کیفیت حسابرسی» شده است؛ هر چند هیچکدام از آنها مقبولیت عمومی پیدا نکرده‌اند. کیفیت حسابرسی به‌طور خاص یک مفهوم پیچیده و چندوجهی است. (دیویدسون و نئو، ۱۹۹۳).
دی آنجلو، ۱۹۸۱، کیفیت حسابرسی را به‌صورت احتمال مشترک این‌که یک حسابرس معین، تحریفهای بااهمیت موجود در گزارشهای مالی را هم کشف و هم گزارش کند، تعریف می کند. دیویدسون و نئو، ۱۹۸۱، در تعریفی جامعتر، کیفیت حسابرسی را توانایی حسابرس در کشف و برطرف نمودن تحریفهای بااهمیت و دستکاریهای انجام‌شده در سود گزارش‌شده عنوان می‌نمایند. بنابراین توانایی حسابرس موضوعی مهم در کیفیت حسابرسی است که از دیدگاه های مختلفی تفسیر شده و به‌طور گسترده‌ای با عوامل داخلی و خارجی، خصوصیات حسابرسان (همانند تجربه، شایستگی، رعایت اخلاق و…)، مستقل بودن حسابرسان(استقلال از کارفرما، رقابت در بازار و…) و محیط قانونگذاری (تعویض اجباری، خدمات حسابرسی و غیرحسابرسی و( … در ارتباط است. با توجه به چندبعدی بودن کیفیت حسابرسی، مشخص نیست که از بین عوامل ذکرشده، کدامیک در تعیین توانایی حسابرسان تاثیرگذارتر بوده و بنابراین نمی‌توان کیفیت حسابرسی را به‌طور مستقیم مشاهده و اندازه‌گیری نمود.
همانطور که پیشتر گفته شد، کیفیت حسابرسی به تعداد زیادی محرکهای مستقیم و غیرمستقیم وابسته است. در عین حال که عده‌ای بیشتر روی محرکهای مستقیم تاکید دارند، اما این جنبه هنوز نتوانسته پاسخی برای این پرسش باشد که آیا کیفیت حسابرسی مشمولیت عام یافته است.
رهنمودهای کیفیت حسابرسی (۲۰۰۴)، کیفیت را مرتبط با چند ویژگی ذاتی و اصلی حسابرسی می‌دانند که این ویژگیها عبارتند از:

• • اهمیت– موضوع حسابرسی‌شده تا چه میزان حائز اهمیت می‌باشد. این معیار می‌تواند از طریق اندازه مالی واحد مورد حسابرسی و تاثیری که عملکرد آن واحد بر عموم جامعه یا بر موضوعهای اصلی مالی داراست مورد ارزیابی قرار گیرد.

• • قابلیت اعتماد– آیا نتایج و یافته‌های حسابرسی، انعکاسی صحیح از شرایط واقعی موضوع بررسی‌شده می‌باشند؟ آیا تمامی اظهارات گزارش حسابرسی یا سایر گزارشها، به‌طور کامل بر مبنای داده‌های جمع‌ آوری‌شده در حسابرسی‌اند؟

• • بی‌طرفی– آیا حسابرسی به‌صورت منصفانه و به دور از تبعیض انجام شده است؟ آیا حسابرس ارزیابیها و نظرات خود را بر مبنای حقیقت و تحلیلهای صحیح انجام داده است؟

• • دامنه– آیا کار حسابرسی به‌طور کامل عناصر مورد نیاز یک حسابرسی موفق را برنامه‌ریزی و اجرا نموده است؟

• • به‌موقع بودن– آیا نتایج حسابرسی در زمانی مناسب که جهت تصمیم‌گیری‌ها یا اصلاح ضعف‌های مدیریت مورد نیازند ارائه شده است؟

• • وضوح– آیا گزارش حسابرس در ارائه نتایج، شفاف و مختصر بوده است؟ این مورد شامل اطمینان از این است که آیا دامنه، یافته‌ها و هرگونه پیشنهادها توسط استفاده‌کنندگانی که در زمینه موضوعهای مطرح‌شده از دانش کافی بهره‌مند نیستند قابل فهم باشند.

• • کارایی– آیا منابع تخصیص‌یافته به حسابرسی با توجه به اهمیت و پیچیدگی کار، منطقی بوده‌اند؟

• • اثربخشی– آیا یافته‌ها، نتایج و نظریه‌های واحد حسابرسی‌شده، دولت و سایرین بیانگر واکنشی مناسب بوده است؟

بنابراین موسسات حسابرسی باید سیاستها، سیستمها و رویه‌هایی را به‌کار بندند که عوامل کیفی فوق را تقویت و در کلیه مراحل حسابرسی شامل پذیرش کار، زمان‌بندی کار، برنامه‌ریزی، اجرا، ارزیابی یافته‌ها، نتیجه‌گیری و گزارش‌دهی و پیشنهادهای حسابرسی، کنترلهای کیفیت را اجرا نمایند. جنبه‌های کیفیت حسابرسی در میان استفاده‌ کنندگان، بسته به میزان درگیری و دخالت مستقیم آنان در حسابرسی‌ها و معیار سنجش کیفیت حسابرسی، متغیر است (دیویدسون و نئو، ۱۹۹۳).
با توجه به نظرهای متفاوت استفاده‌ کنندگان در مورد کیفیت حسابرسی به این حقیقت می‌رسیم که هیچ یک از عوامل به تنهایی اثر عمده‌ای بر کیفیت حسابرسی ندارند. این نظر بیانگر آن است که باید شناخت عمیقتری درزمینه پیچیدگی موضوع از طریق مطالعه و پژوهش صورت گیرد، همچنین نشان می‌دهد که استفاده‌ کنندگان باید با دقت این نکته را مد نظر قرار دهند که فعالیتهای آنی آثار منفی بر نظر و نگرش دیگران در زمینه کیفیت حسابرسی نداشته باشد. بنابراین، درک متقابل از نظرات یکدیگر و اینکه چگونه کار یکی بر نظر و نگرش دیگران در مورد کیفیت حسابرسی تاثیر می‌گذارد، ازجمله عوامل مهم در بهبود کیفیت حسابرسی است.
۲-۲-۷٫ عوامل موثر بر کیفیت حسابرسی
به‌طور مفهومی کیفیت حسابرسی را می‌توان از سه جنبه اساسی بررسی نمود:
نمودار شماره ۲-۱: ورودی ها، خروجی ها و عوامل موثر بر کیفیت حسابرسی شیلدر( ۲۰۱۱)
به جز استانداردهای حسابرسی، ورودیهای دیگری برای کیفیت حسابرسی وجود دارد. یکی از آنها، ویژگیهای شخص حسابرس مانند مهارت و تجربه وی، ارزشهای اخلاقی و طرز تفکر اوست. یکی دیگر از عوامل مهم، فرایند حسابرسی است. این فرایند شامل صحت روش‌شناسی حسابرسی، میزان تاثیر روش های حسابرسی استفاده‌شده و میزان دسترسی به شواهد حسابرسی مورد نیاز است. (شیلدر، ۲۰۱۱)
خروجی های حسابرسی نیز پیامدهای مهمی برای کیفیت حسابرسی دارند، چرا که خروجی ها توسط استفاده‌ کنندگان در ارزیابی کیفیت حسابرسی در نظر گرفته می‌شوند. برای مثال، چنانچه گزارش حسابرس به‌طور شفاف نتیجه کار حسابرسی را بیان کند، می‌تواند اثر مثبت روی کیفیت حسابرسی داشته باشد. همین‌طور، ارتباط حسابرسان با ارکان راهبری در مورد موضوعاتی همچون جنبه‌های کیفی گزارشهای مالی و نقاط ضعف کنترلهای داخلی می‌توانند اثر مثبتی روی کیفیت حسابرسی داشته باشند. (شیلدر، ۲۰۱۱)
به‌طور گسترده‌تر، عوامل محیطی وجود دارند که بر کیفیت حسابرسی تاثیر می‌گذارند. به‌عنوان مثال، نظارت مناسب ارکان راهبری، کیفیت حسابرسی را بهبود می‌بخشد؛ به‌ویژه اگر فضایی شفاف و دارای ارزش اخلاقی در داخل واحد تجاری به‌وجود آورد. قوانین و مقررات نیز می‌تواند بر کیفیت حسابرسی تاثیر مثبت داشته باشد؛ اگر میان اشخاص دیگر، چارچوبی به‌وجود آورد که بتوان حسابرسی را به‌طور کارا هدایت نمود. همین‌طور، کیفیت چارچوب گزارشگری مالی مربوط نیز می‌تواند بر کیفیت حسابرسی موثر باشد. برای مثال، استفاده از یک چارچوب گزارشگری مالی که به بهبود موارد افشای شفاف و کامل کمکی نمی‌کند، ممکن است بر کیفیت حسابرسی به‌عنوان یک عامل خارجی اثر معکوس گذارد. (جنسن، ۱۹۷۶)
آثار پیشگفته یک‌طرفه نیست. به‌عنوان مثال ارتباطات حسابرس با ارکان راهبری ممکن است بر رفتار و نگرش ارکان راهبری نسبت به موارد مربوط به حسابرسی تاثیر گذارد. به‌همین ترتیب، ارکان راهبری می‌توانند بر ماهیت و تمرکز فعالیتهای حسابرس در حین اجرای حسابرسی اثر گذارند. همچنین، قوانین و مقررات ممکن است اثر مستقیمی بر فرایند تدوین استانداردهای حسابرسی داشته باشد، در عوض، کیفیت استانداردهای حسابرسی ممکن است بر ماهیت و میزان قوانین و مقررات و نظارت تاثیر بگذارد. به‌طورمشخص، این واکنشها و آثار متقابل هستند و به‌طورمستقیم یا غیرمستقیم تا حد ممکن بر کیفیت حسابرسی تاثیر می‌گذارد، به‌علاوه، نگرش ارکان راهبری و اهمیتی که آنها برای گفتگوی شفاف و سازنده با حسابرسان قائلند، می‌تواند بهبود کیفیت حسابرسی را تسهیل کند، همان‌گونه که نگرش قانونگذاران و تدوین‌گران استانداردها در درک و عکس‌العمل نسبت به تغییرات محیط، بهبود کیفیت حسابرسی را تسهیل می‌کند. (جنسن، ۱۹۷۶)
۲-۲-۸٫ نقش استانداردهای حسابرسی در کیفیت حسابرسی
استانداردهای حسابرسی از طریق فراهم آوردن معیارهای مورد قبول و متداول برای فعالیت حسابرسی، در کیفیت حسابرسی یک نقش اساسی ایفا نموده و بر مبنای یک فرایند کاملاً درست، شفاف و قوی که در درون خود ترکیب گسترده استفاده‌ کنندگان و مشاوران را دارد، شکل گرفته‌اند. این مطلب، به همراه نظارت مستقل بر فرایند تدوین استانداردها به‌وسیله هیئت نظارت منافع عمومی اطمینان می‌دهد که استانداردها از کیفیت بالایی برخوردارند. برای این‌که این استانداردها به اهداف تعیین‌شده دست پیدا کنند، باید به‌موقع، نامتناقض و دقیق باشند. (اسدی و دارابی، ۱۳۹۱)
در ماه می ۲۰۰۹، هیئت تدوین استانداردهای بین‌المللی حسابرسی و خدمات اطمینان‌بخشی پروژه شفاف‌سازی خود را تکمیل کرد. این پروژه شامل تجدیدنظر و تجدیدساختار همه ۳۶ استاندارد حسابرسی و استاندارد کنترل کیفیت شماره ۱، به‌منظور ارتقای شفافیت و قابل فهم بودن و لذا، تسهیل به‌کارگیری آنها بود. علاوه بر بهبود شفافیت استانداردهای حسابرسی، هیئت تدوین استانداردهای حسابرسی و خدمات اطمینان‌بخشی بین‌المللی به اصلاح حدود نیمی از استانداردهای تدوین‌شده پرداخت. این تلاشها منجر به بهبود استانداردهای حسابرسی در زمینه‌های زیر گردید:

• • دسترسی عمومی به حسابرسی، تمرکز برروی اهداف، ارتقا به یک حسابرسی متفکرانه و تاکید بر اهمیت تردید حرفه‌ای.

• • جنبه‌هایی از صورتهای مالی که عموماً بیشتر در معرض خطر تحریف با اهمیت است. به‌عنوان مثال برآوردها، ارزشهای منصفانه و معاملات اشخاص وابسته.

• • کیفیت شواهدحسابرسی، به‌ویژه توجه‌داشتن به تائیدیه‌ها و گزارشهای بیرونی.
    • استفاده از کار دیگران، به‌ویژه در زمینه کارهای حسابرسی گروه، اطمینان از رضایت حسابرسان جهت ایجاد یک مبنای مناسب که در صورت امکان بتواند پایه و اساس استفاده از کار دیگران قرار گیرد.

• • ارتباطات و گزارشگری حسابرس، برای تاکید بر اهمیت گفتگوهای سازنده و آزاد میان حسابرسان و ارکان راهبری و مدیران اجرایی و همچنین رسیدن به این اطمینان که موضوعهای مهم به طریقی شفاف ومعنی دار مورد توجه کاربران قرار می‌گیرد.

در یک زمینه گسترده‌تر، استاندارد حسابرسی ۲۲۰ و استاندارد کنترل کیفیت شماره ۱، چارچوب کنترل کیفیت را در دو سطح، سطح کار حسابرسی و سطح موسسه حسابرسی، پایه‌ریزی کرده‌اند. این دو استاندارد اشاره به حیطه‌های فراوانی دارند که حسابرسان و موسسه‌های آنان می‌توانند در چارچوب آنی در جهت ارتقا و حفظ کیفیت حسابرسی گام بردارند. این حیطه‌ها عبارتند از:

• • مسئولیتهای مدیریت برای کیفیت درون موسسه،
    • برآوردن الزامات اخلاقی مربوط،
    • پذیرش و ادامه کار،
    • منابع انسانی،
    • اجرای کار، و
    • نظارت.

طبق استاندارد کنترل کیفیت ۱، هر موسسه حسابرسی برای کسب اطمینان معقول از این‌که الزامات استانداردهای حرفه‌ای، قانونی و مقرراتی رعایت می‌شود و گزارشها مناسب شرایط موجود صادر می‌شود، باید سیستم کنترل کیفیت مناسبی را طراحی و برقرار ‌کند.