وجود خونریزی در قبل عمل

ندارد

۱

۰

۱

دارد

۳

۱۱

۱۴

جمع

۴

۱۱

۱۵

نتیجه آزمون مک نمار p=0.250

در جدول بالا مشاهده می گردد در قبل عمل ۱۴ مورد خونریزی مشاهده شده است که این عدد در بعد عمل به عدد ۱۱ کاهش یافته است و واضح است که میزان خونریزی مشاهده شده ۴/٢۱درصد کاهش داشته است اما این میزان کاهش معنی دار نبوده است(٢۵۰/۰p=)
فصل چهارم:
بحث
همان گونه که پیش تر گفتیم٬استخوان خود فرد به دلیل دارا بودن خاصیت استئواینداکتیو و نیز فاکتورهای رشدی٬بهترین جایگزین برای پرکردن نواقص استخوانی کوچک اطراف ایمپلنت ٬در مقایسه با آلوگرفت ها و زنوگرفت ها باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

به کارگیری گرفت استخوانی اتوژن٬تکنیکی روتین جهت به دست آوردن استخوان به میزان کم در محل هدف می باشد.برای این امر٬چندین محل دهنده ی گرفت استخوانی داخل دهانی وجود دارد.
بر اساس میزان و کیفیت استخوان مورد نیاز٬ از منابع گوناگون داخل دهانی استفاده می شود.در مواردی که نیازمند استخوان به مقدار کم باشیم٬ استخوان ناحیه ی توبروزیته٬ مورد توجه قرار می گیرد.
باتوجه به مجاورت توبروزیته با مولر دوم ماگزیلا٬احتمال آسیب به این دندان٬مورد توجه قرار می گیرد٬لذا ما برآن شدیم تا عوارض و صدماتی که می تواند حین انجام این عمل برای بافت های پریودنتال مجاور ناحیه ی توبروزیته٬که منظور مولر دوم است٬ایجاد کند را مورد ارزیابی قرار داده و براساس میزان سود یا زیانی که در قبال برداشت این گرفت حاصل می شود٬در مورد قطعیت به کارگیری این روش در جراحی های بعدی تصمیم بگیریم.
در این مطالعه ارزیابی مشکلات پریودنتال در دیستال مولر دوم بعد از برداشت گرفت استخوان از ناحیه ی توبروزیته به صورت مطالعه ای مقطعی٬برروی ۱۵بیمار کاندید دریافت این نوع پیوند٬انجام گرفت.
عمق پاکت(PD)٬شاخص پلاک(PI)٬شاخص از دست دادن چسبندگی لثه(AL)٬شاخص لثه(GI)و شاخص خونریزی بعد از پروب کردن(BOP) از جمله شاخص های ارزیابی بیماری پریودنتیت است که در این مطالعه در دو زمان قبل و ۶ماه بعد از عمل انجام گرفت.
بر اساس متغیر ها و شاخص های مورد مطالعه ی ما٬عمق پاکت٬از دست رفتن چسبندگی لثه٬شاخص لثه و شاخص پلاک٬بعد از گذشت ۶ماه از انجام جراحی برداشت گرفت استخوانی از ناحیه ی توبروزیته ی فک بالا٬به طور معنی داری کاهش یافتند که این نتایج مارا در استفاده از این منبع تهیه ی گرفت استخوانی اتوژن٬در نواحی که دچار نقص های استخوانی کوچک و نیازمند این پیوند استخوانی است٬رهنمون می کند.
هرچند که در مطالعه ی ما٬کاهش شاخص خونریزی بعد از گذشت ۶ماه از جراحی٬معنی دار نبوده است (٢۵۰/۰P=)٬اما باید درنظر داشت که این یافته ها از لحاظ آماری چنین ارزیابی می شوند درصورتی که از لحاظ کلینیکی هیچ گونه مشکلی در میزان BOP این دندان ها دیده نشده است.بااین حال می توان با برنامه ریزی هرچه بهتر در زمینه ی ایجاد بهداشت دهانی خوب٬از قبل از انجام جراحی و کنترل های بیشتر و دوره ای٬برای بعد از جراحی٬بیمار را برای برداشت هرچه بهتر پلاک٬طی روش های نوین بهداشت دهان٬راهنمایی کرد تا مکان جراحی از هرگونه تجمع پلاک عاری شود واین شاخص هم مانند سایر شاخص های مورد مطالعه ی ما٬کاهش معنی داری بیابد.
با توجه به این که طبق گزارشات٬رعایت اصول حذف پلاک و داشتن بهداشت دهانی مطلوب توسط بیماران٬موجب بهبود معنی داری در شاخص های ارزیابی بیماری پریودنتیت شده است که نشان دهنده ی بهبود کلی وضعیت بیماری است و از طرفی٬علت خونریزی لثه در این بیماران نیز به دلیل فعال بودن بیماری می باشد٬منطقی به نظر می رسد که با بهبود بیماری٬درصد خونریزی لثه نیز کاهش معنی داری یابد.
یافته های مطالعه ی ما نشان داد که شاخص های مورد بررسی وضعیت پریودنتال در زمان ۶ ماه بعد از عمل٬نه تنها بدتر نشده اند بلکه اکثر آنها به طور معنی داری بهبود یافته اند.
با توجه به مداخله ی انجام شده و احتمال تغییر عادات بهداشتی بیماران پس از جراحی که می تواند در نتیجه ی قرار دادن ایمپلنت های دندانی باشد٬این نتایج قابل توجیه است.
در مطالعه آینده نگری که آقای Kugelberg و همکارانش در مورد نواقص داخل استخوانی در سطح دیستال مولر دوم٬بعد از حذف مولر سوم نهفته انجام دادند٬دریافتند که حدود ۱/۳٢% از بیماران مورد مطالعه٬بعد از ٢سال از انجام این جراحی٬تحلیل استخوانی به میزان ≥mm۴ را در دیستال مولر دوم مجاور نشان می دهند.آنها همچنین متغیر سن را در میزان بروز این نواقص مورد بررسی قرار دادند.در مطالعه آنها تقریبا ۵۰%از افرادبا حدود سنی زیر ٢۵ سال که تحلیل استخوان ≥mm۴ داشتند٬پس از دو سال کاملا بهبود یافتند درحالیکه تنها درصد کمی از افراد بالای ٢۶ سال٬پس از این مدت٬بهبودی مطلوبی نشان دادند.^{)٢۳ و ٢۴(}نتایج مشابهی نیز توسط آقایانAdeyemo^(۴٢) ونیز Marmary^(۴۸)بدست آمد.آنها دریافتند که بیشتر شکست ها در زمینه ی پروسه بهبود استخوان٬بعد از حذف مولر سوم مندیبل٬در افراد ۵۰-۳۰ سال و به میزان ۲۱% است٬حال آنکه این اتفاق تنها در ۳% از افراد در حدود سنی ۲۹-۲۰سال٬رخ می دهد.اینجاست که فاکتور سن مورد اهمیت و بررسی واقع می شود.
پریودنتیت٬یک بیماری مرتبط با سن است ولی وابسته به سن نمی باشد.^(۳)اهمیت سن توسط Kugelberg مورد تأکید قرار گرفته بود.^{(٢۳ و ٢۴)}از تجربه کلینیکی حاصل این گونه می توان استنباط کرد که٬جراحی حذف مولر سوم٬اگر در سنین پایین تر صورت گیرد٬نواقص بافت های پریودنتال٬کمتر وروند بهبودی٬سریعتر خواهد بود.
پریودنتیت مزمن به علت پیشرفت آرام٬معمولا در اواسط دهه ی مربوط به سنین ۳۰سالگی ویا دیرتر٬به طور کلینیکی آشکار می شود.^(۲)
مانیز در این مطالعه گروه سنی ۴۰-٢۰سال را درنظر گرفتیم که تقریبا در محدوده ی گروهی که مشکلات ترمیم استخوان کمتری داشتند٬قرار می گیرند.
در بروز یا عدم رخداد عوارض هرنوع جراحی٬داشتن مهارت وتجربه ی کافی٬قطعا موثر خواهد بود.این گونه است که نقش جراح در ایجاد مشکلات حین و بعداز عمل٬مهم جلوه می کند.
آقای Sisk AL هم در سال ۱۹۸۶در این رابطه مطالعه ای داشتند که به بررسی مشکلات پریودنتال بعد از حذف مولر سوم نهفته توسط دو جراح با درجه ی مهارت متفاوت٬در بین ۲۰۸بیمار پرداختند.
در تحقیق آنهادو گروه مطالعه٬با شرایط و متغیرهای یکسان٬وجود داشتند که یک گروه توسط جراحی با تجربه٬مورد جراحی قرار می گرفتند و گروه دیگر٬توسط یک رزیدنت کم تجربه.نتایجی که برای هردو گروه به دست آمد٬بدین صورت بود که٬حدود ۱/۶% مشکلات شامل استئوئیت٬خونریزی حین وبعداز عمل٬صدمه به عصب دندان مذکور و شکست ترمیم آمالگام یا کراون دندان مجاور٬مربوط به فک بالای گروه جراحی شده توسط رزیدنت بود که این نتایج برای فک بالای گروه کنترل٬ ۳/۱% بود.^(۴۱)این یافته ها نشانگر کاهش عوارض ایجاد شده٬بعد از عمل٬برای گروه کنترل بود.
در این مطالعه٬برداشت پیوند استخوان توسط متخصص جراحی فک و صورت انجام شده و کل پروسه به طور میانگین حدود ۵ دقیقه طول کشید.