1. کاهش استراتژیک هزینه ها چیست؟

کاهش استراتژیک هزینه ها و بهبود عملکرد عبارت است از جریان شناسایی حوزه های ناکارآ و نیازمند بهبود در یک سازمان و سپس حذف عدم کارآی ها، حذف ضایعات و بهبود همه جانبه در عملیات و زنجیره ایجاد ارزش سازمان. کاهش استراتژیک هزینه ها رویکردی است که مدیریت مؤسسات را قادر می سازد تا از منابع در اختیار در جهت نیل به اهداف خود استفاده بهینه نماید. استراتژیک بودن کاهش هزینه ها نیز به مفهوم هدف دار بودن، مؤثر بودن و بلند مدت بودن فعالیت های کاهش هزینه و بهبود عملکرد است.
مدل کاهش استراتژیک هزینه ها و بهبود عملکرد امکان آن را فراهم می آورد تا در جریان عارضه یابی یک سازمان، در ابتدا در نگاهی کلی مجموعه سازمان از ابعاد مختلف مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد تا حوزه یا حوزه هایی که دارای ناکارآیی در هزینه ها بوده (دچار مشکل بوده و هزینه اضافه تولید می کنند) شناسای و مشخص گردند. پس از آن حوزه یا کانون شناسایی شده، به تفصیل و با دقت مورد بررسی قرار می گیرد تا عوامل ایجاد ناکارآیی شناسایی و راهکارهای مناسب جهت بهبود عملکرد و کاهش هزینه مشخص گردند (فریرا،۲۰۰۲)[۱۲۴].
در روش SCR&PI مطالعه تفصیلی تمامی ابعاد یک سازمان در ابعاد مختلف به حداقل و کارایی آن به حداکثر برسد. در یک سازمان تولیدی این مطالعه تمامی جنبه­ها و وجوه زنجیره ارزش (از تأمین کنندگان و فروشندگان تا مشتری نهایی) را دربر گرفته و درپی تحلیل عناصر مختلف ایجاد هزینه (اعم از مستقیم و غیرمستقیم) و یافتن راه ­هایی برای بهبود عملکرد و به تبع آن کاهش هزینه ها و نیل به حداکثر صرفه جویی است.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

در یک شرکت خدماتی این روش به بهبود کارآیی فرایند، از طریق بهینه سازی وظایف مختلف و حصول اطمینان از عدم تکرار و دوباره کاری در وظایف/ فرآیندهای سیستم، کمک می کند. این مدل همچنین امکان تجدید ساختار و منطقی کردن ترکیب نیروی انسانی را فراهم می آورد تا عملکرد سازمان بهبود و هزینه ها کاهش یابد.
دامنه کاهش استراتژیک هزینه ها شامل تمامی هزینه هایی است که در کلیه مراحل کسب و کار در یک سامزان اتفاق می افتد و موارد زیر را شامل می شود:
کل زنجیره ارزش؛
تراکنش های[۱۲۵] عمده در نظام (سیستم ها و روش ها)، گردش مستندات (اطلاعات)، مواد اولیه (گردش فیزیکی) و سایر فعالیت ها.
در شکل شماره (۲-۱۶) حوزه های تحت پوشش این رویکرد نشان داده شده است.
ورودی ها
عملیات اصلی
خروجی ها
– انبارش و ذخیره سازی
– توزیع
– هزینه های تبدیل
– حمل و نقل
– انبارش و ذخیره سازی

هسته مرکزی تحقق محصول
۱۵شکل۲-۱۶٫ حوزه های تحت پوش رویکرد کاهش استراتژیک هزینه ها
ویژگی های اصلی روش کاهش استراتژیک هزینه ها عبارتند از:
پوشش وسیع: در این روش کل زنجیره ارزش سامزان تحت پوشش قرار می گیرد.
تمرکز: در این روش فعالیت های کلیدی در کسب و کار اولویت بندی می شوند و به منظور ایجاد حداکثر ارزش در آنها، مورد مطالعه قرار می گیرند.
مشارکت: در فرایند مطالعه کاهش استراتژیک هزینه ها، مشارکت کارکنان سازمان در کلیه سطوح وجود دارد. این امر سبب می­ شود کارکنان سازمان نسبت به یافته­ ها و نتایج کار اطمینان داشته، آن را حاصل کار خود بدانند و در اجرای توصیه های بهبود، مشارکت فعال داشته باشند.
الگوبرداری: در کاهش استراتژیک هزینه ها، عملکرد سازمان با الگوهای برتر[۱۲۶] ملی و بین المللی مقایسه می شود تا اهداف مشخص و قابل حصول برای سازمان تعیین گردد.
تسهیل در اجرا: در این روش، موارد سریع الاجرا و ممکن به سرعت شناسایی شده و براساس میزان صرفه جویی، اهمیت صرفه جویی در عملیا، مدت اجرا و پیاده سازی اولویت بندی و در مدت کوتاهی پیاده می شوند.
مزایای کاهش استراتژیک هزینه ها و بهبود عملکرد شامل موارد زیر می باشد:
افزایش میزان درآمد و کاهش در هزینه ها و به تبع آن بهبود سودآوری؛
استفاده بهینه از منابع از طریق کاهش زمان گردش منابع و گردش بهتر موجودیها؛
انعطاف پذیری بیشتر در قیمت گذاری؛
بهبود در خدمات قابل ارائه به مشتر و بهبود سهم بازار؛
مشارکت فعال کارکنان در امر کاهش هزینه ها؛
نهادینه شدن سیستم نظارت بر هزینه ها و کوشش مستمر و استراتژیک برای کاهش آن در مؤسسه.

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...