واحد

سال۵۵

سال۶۵

سال۷۵

سال۸۵

شهر

شهر

شهر

شهر

شهر

تعداد خانوار

خانوار

۱۳۰۶

۳۹۰۱

۵۷۹۰

۱۴۵۲۳

درصدجمعیت شهر نشین میبد سال ۱۳۵۵ – ۱۳۸۵

سال ۵۵

سال۶۵

سال۷۵

سال۸۵

۸/۶

۴/۱۴

۳/۲۲

۷/۳۲

در گروه سنی بالای ۶۵ سال جمعیت بسیار کم بوده جمعیت فعال شهر در دو دهه ۶۵ و ۵۵ معادل ۷/۵۵ و ۱/۵۴ و جمعیت غیر فعال در سال ۸۵ معادل ۷/۱ بوده است سهم جمعیت ۱۰ ساله و بیشتر ساکن در مناطق شهری در سالهای ۶۵ تا ۷۵ از ۷/۵۵ به ۱/۶ افزایش یافته وبا رشد ی معادل ۳۲۸۴ نفر به ۴۷۴۳۸ نفر رسیده است .
۳-۳-۲-۵-مهاجرت
بررسی مبداء مهاجرین نشان میدهد که مهاجرین غیر شهرستانی بیش از دو برابر مهاجرین شهرستانی هستند بعبارتی طی ده سال قبل از آمار گیری طیف وسیعی از مهاجرین شهرستانها و استانهای دیگر به این شهر وارد شده اند البته غلبه فرهنگ و سنن مردم شهر هنوز دست نخورده بقای مانده است
۳-۴-ویژگی اقتصادی
۳-۴-۱-فعالیت کشاورزی
کشاورزی میبد رونق دارد و از دیرباز کشاورزی از کارهای مهم آن بوده‌است و هنوز بخش بزرگی از زمین‌های پیرامون شهر در محله‌ها به کشت یا به باغ انار اختصاص دارند. در زمین‌های خارج از محدودهٔ شهری نیز کشت گندم، صیفی، یونجه، پسته، پنبه و دیگر فرآورده‌های کشاورزی رواج دارد. در گذشته کشت‌زارهای پنبه در این ناحیه زیاد بوده‌است، ولی امروزه به دلیل کمی درآمد اقتصادی آن و کم شدن آب میبد جای خود را به باغ‌های انار و… داده‌است. مهمترین نقاط دامپروری میبد، آبادی‌های کوهپایه‌ای باختر و روستای حسن آباد است. همچنین شماری مرغداری نیز در میبد وجو دارد که علاوه بر تأمین نیاز ناحیه به دیگر نقاط نیز مرغ صادر می‌شود.
۳-۴-۲-فعالیت اقتصادی و صنعتی
اساس اقتصاد شهر میبد بر صنعت استوار است. مهمترین صنایع میبد عبارتند از سفالگری، کاشی و سرامیک و ذوب آهن. کارخانه ‏های متعدد کاشی و سرامیک سازی، میبد را به قطب صنعت کاشی و سرامیک ایران تبدیل کرده‌است. هم اکنون بیش از یک چهارم کاشی ایران در میبد تولید می‌شود. سفالگری پیشه دیرینه مردمان این دیار بوده‌است و امروزه نیز سفال میبد به سرتاسر دنیا صادر می‌شود. به طور کلی رونق صنعت سفالگری و کاشی و سرامیک در میبد را باید در چهارچوب پیوند صنعت و سنت ارزیابی کرد. بزرگترین مرکز پرورش بلدرچین کشور که رتبه دوم خاورمیانه را نیز دارا می‌باشد در شهرستان میبد واقع است.
۳-۴-۳-بخش صنایع دستی
سفالگری
سفال‌گری و سرامیک‌سازی امروزه یکی از پیشه‌های اصلی مردم در میبد است که از پشتوانهٔ فرهنگی و تاریخ پر بار آن حکایت دارد. بررسی‌ها نشان از قدمت هزاران سالهٔ هنر سفالگری در میبد دارد. در سازماندهی فضاهای شارستان، کارگاههای سفالگری در محلهٔ بالا و در کنار خانه‌های سفالگران جای داده شده و قرنهای متمادی در این محله مستقر بوده‌اند. در اوایل قرن اخیر تعدادی از کارگاههای سفالگری به بیرون دروازه شهر منتقل گردید. به تدریج سایر کارگاهها نیز به خارج از شهر انتقال یافت و مجموعهٔ تازه‌ای ساخته شد. در سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ یک جابه‌جایی تازه صورت گرفت و کارگاهها در مجموعهٔ نوبنیاد ادارهٔ صنایع دستی استقرار یافتند. هم اکنون کارگاههای متنوع صنایع سفال و سرامیک میبد در این محوطه گرد آمده‌اند. نقاشی با رنگهای آبی و سبز بر زمینه سفید رنگ بدنه این ظروف، نشانهٔ خاص سفال میبد است. در گذشتهٔ نه چندان دور سفال در زندگی مردم میبد کاربردهایی ازاین قبیل داشته‌است. ظروف منازل مثل کوزه و سبو، تپو، دیگ ودیزی، کاسه، گاودوشه، ظروف لعاب دار مثل بشقاب، قندان، لیوان، دوری و… در معماری برای فرش حیاط، پوشش بامها، ساخت بدنه بادگیرها، تزیین سردرها، سبک سازی بامها آبروها و… از طرحهای معروف سفالهای میبدی که هم اکنون هم رواج دارد می‌توان از خورشید خانم، ماهی، مرغی، شطرنجی شویدی و… نام برد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

زیلوبافی