ماده ۵۶ نیز مقرر می دارد: ((کلیه اعضا متعهد می شوند که برا ی نیل به اهداف مذکور در ماده ۵۵ در همکاری با سازمان ملل متحد اقدامت فردی یا دسته جمعی را به عمل آورند.)) ↑
Adjei,Eric,” The Legality of Humanitarian Intervention”, A Thesis Submitted to the Graduate Faculty of The University of Georgia in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree Master of Laws,Advised by Dr. Daniel Bodansky ,The University Of Georgia(U.S.A) ,2005,pp21-22. ↑
Benjamin, Barry M., Unilateral Humanitarian Intervention: Legalizing the Use of Force to Prevent Human Rights Atrocities”, Fordham International Law Journal, Volume 16, Issue 1,1992,Article 4,Below p 129. ↑
For instance see : Stein, Mark S,” Unauthorized Humanitarian Intervention “Social Philosophy & Policy Foundation. Printed in the USA, 2004,pp18-22. ↑
Valentino, Benjamin A,” The True Costs of Humanitarian Intervention: The Hard Truth About a Noble Notion”, foreign affairs Journal, University of Massachusetts Amherst(U.S.A), . November / December 2011, P65. ↑
I.C.J DECISION ON CASE(MERITS)”OIL PLATFORMS (ISLAMIC REPUBLIC OF IRAN V. UNITED STATES OF AMERICA)”۲۴ SEPTEMEBR 2001.ALSO AVAILABLE ON THE FOLLOWING LINK:
http://www.icj-cij.org/docket/files/90/8636.pdf. ↑
برای نمونه به قطعنامه تعریف تجاوز،اعلامیه روابط دوستانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد استناد می نمایند. ↑
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

یوگسلاوی به علاوه،به چالش کشیدن مشروعیت اقدام ناتو در شورای امنیت،دعوایی علیه ده دولت عضو ناتو را در نزد دیوان بین المللی دادگستری اقامه نمود و ادعا کرد که هر یک از دول خوانده،از طریق مشارکت در بمب گذاری به نقض تعهد عدم توسل به زور پرداخته است و هم چنین این که،هر یک از دول خوانده با مشارکت در آموزش تروریستها(ارتش آزادی بخش کوزوو) به نقض تعهدش مبنی بر عدم مداخله در امور دولت دیگر پرداخته است. یوگسلاوی در حین درخواست برای اقدامات موقتی،موضع خویش را در مورد مداخله به تفضیل تشریح نمود. استدلال آن(یوگسلاوی) در دو بخش بود: نخست،در حقوق بین الملل،هیچ حقی برای مداخله بشردوستانه وجود ندارد و دوم اینکه،حتی اگر یک چنین حقی وجود داشت،روشهایی که از سوی ناتو انتخاب شده اند،یعنی حملات هوایی،نمی تواند مداخله بشردوستانه تلقی شود.یوگسلاوی سپس،اظهار نمود که ممنوعیت موجود در بند ۴ ماده ۲ بی حد و حصر می باشد و ادامه داد که کارهای مقدماتی منشور(ملل متحد)، نشان می دهد که مداخله برای انگیزه های خاص از طریق گنجاندن عبارت ((علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر دولتی))ممنوع شده است. رویه بعدی دولتها،انحرافی را در حقوق بین الملل ارائه نمی دهد. چنین انحرافی،یک انحراف بزرگ می باشد و به شواهد نامتناقض و قابل توجهی،نیاز دارد. یک چنین تغییری در حقوق عرفی بوسیله هیچ کدام از دول عضو ناتو،به اثبات نرسیده است. این موضوع در اعلامیه روابط دوستانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد مورد تایید قرار گرفته است که حق بر مداخله را به صورت مطلق،مستثنی می نماید.)) همچنین،یوگسلاوی برای اثبات غیرقانونی بودن مداخلات ناتو بر مبنای منافع بشردوستانه،به قطعنامه تعریف تجاوز استناد نمود که مقرر می دارد ((هیچ ملاحظه ای با هر ماهیت که باشد اعم از سیاسی،اقتصادی،نظامی یا غیر آن،نمی تواند به عنوان توجیهی برای تجاوز به کار رود)) استدلال یوگسلاوی،در ادامه به نقل قول از قبل نویسندگانی که مخالف مداخله بشردوستانه هستند و نیز موضع سال ۱۹۸۴ دفتر امور خارجه و مشترک المنافع که مداخله بشردوستانه را حایز مشروعیت تردید آمیز می داند،می پردازد. قسمت دوم استدلال یوگسلاوی بر واقعیات موجود در این قضیه،استوار بود که اقدام ناتو نمی توانسته واجد شرایط مداخله بشردوستانه باشد. یوگسلاوی،ادعا نمود که هیچ هدف واقعی بشردوستانه وجود نداشته است. علاوه بر این،روش های انتخاب شده،این عمل را فاقد شرایط لازم به عنوان یک اقدام بشردوستانه می نماید. بمباران مناطق پرجمعیت یوگسلاوی از ارتفاع ۱۵۰۰۰ پا،نمی تواند شرایط مشروعیت مداخلات بشردوستانه را تحقق بخشد. انتخاب یک عملیات بمباران با اهداف اعلان شدن این اقدام،نامتجانس و نامنتاسب می باشد. به منظور حمایت از یک اقلیت در یک منطقه،مناطق دیگر در سراسر یوگسلاوی در معرض خطر بمباران شدید،قرار گرفته اند. الگوی اهداف و وسعت جغرافیایی بمباران،نمایانگر اهداف گسترده سیاسی می باشد که با مسایل بشردوستانه،نامرتبط می یاشد. در نهایت،ملاحظات عمده در مورد نظم عمومی بین المللی، بمباران را به عنوان یک اقدام بشردوستانه،فاقد شرایط لازم می نماید. در ادامه، یوگسلاوی سابقه حملات ناتو را به تهدیدات آن،۷ ماه پیش از اقدام ناتو و هدف از آن،وادار نمودن یوگسلاوی به پذیرش خواسته های ناتو برنامه ریزی شده بود،می داند.همچنین،آن به عدم نقش آفرینی شورای امنیت به منظور اعطای مجوز برای حمله به یوگسلاوی به عنوان مبنایی بر غیرقانونی بودن مداخلات بشردوستانه ناتو استناد می نماید.اگرچه در دیوان بین المللی دادگستری با صدور رای مبنی بر رد هر ده دعوای یوگسلاوی علیه دول شرکت کننده در جریان عملیات ناتو در یوگسلاوی،به نوعی حکم به نفع دول بکارگیرنده این مداخلات را صادر نمود اما هم چنین بر ضرورت اخذ مجوز شورای امنیت برای مداخلات ناتو در یوگسلاوی نیز تاکید نمود.برای اطلاعات بیشتر راجع به مداخلات ناتو و دول غربی و عکس العمل دولت یوگسلاوی سابق ن.ک به:
Gray, Christine,” The Use and Abuse of the International Court of Justice Cases concerning the Use of
Force after Nicaragua”European Journal of International Law, (2003), Vol. 14 No. 5, pp870-880. ↑
Greenwood, Christopher,” Humanitarian intervention: the case of Kosovo”, Finnish Yearbook of Intenwlional Law, Kluwer Law International. Prinred in the Netherlands,2002,p145. ↑
نجفی اسفاد، مرتضی،بررسی حقوقی دکترین((مسئولیت حمایت))در حقوق بین الملل،چاپ شده در کتاب جامعه بین المللی و حقوق بین الملل در قرن۲۱(مجموعه مقالات اهدایی به دکتر محمد رضا ضیایی بیگدلی) به اهتمام دکتر سید قاسم زمانی،انتشارات شهر دانش،۱۳۹۲ ،ص۳۲۱٫ ↑
The Secretary-General’s High-level Panel Report on Threats, Challenges and Change, A more secure world: our shared responsibility for more information see:
http://www.unrol.org/doc.aspx?n=gaA.59.565_En.pdf (last access 2/1/2014) ↑
Paragragh 203 provides that:” We endorse the emerging norm that there is a collective international responsibility to protect, exercisable by the Security Council authorizing military intervention as a last resort, in the event of genocide and other large-scale killing, ethnic cleansing or serious violations of international humanitarian law which sovereign Governments have proved powerless or unwilling to prevent” ↑
General Assembly Report(A/59/2005/Add.3)” In larger freedom: towards development, security and human rights for all”, ۲۶ May 2005.also available on the following link:
http://www.ohchr.org/Documents/Publications/A.59.2005.Add.3.pdf ↑
Resolution adopted by the General Assembly on 16 September 2005) A/RES/60/1(‘’ ۲۰۰۵ World Summit Outcome’’ in 24 October 2005 also available on the following website:
http://daccess-dds-ny.un.org/doc/UNDOC/GEN/N05/487/60/PDF/N0548760.pdf?OpenElement (last access 2/12/2013) ↑
Ban KI Moon ↑
هم چنین می توان از انتصاب فردی به عنوان مشاور ویژه دبیرکل سازمان ملل راجع به مسئولیت حمایت از سال ۲۰۰۵ خبر داد که وظیفه اش گردآوری نظرات دولتها،سازمانهای غیردولتی و نیز جوامع مدنی در باب اجرای بهتر مسئولیت حمایت می باشد.در اواخر آگوست ۲۰۰۷،دبیر کل سازمان ملل متحد بان کی مون با ارسال نامه ای به رییس وقت شورای امنیت،آقای پاسگال گویاما،به وی پیشنهاد تاسیس یک پست جدید به نام مشاور ویژه خود راجع به مسئولیت حمایت را داد. این درخواست با رای مثبت اعضای شورای امنیت در ۱۱ دسامبر ۲۰۰۷مورد تایید قرار گفت. با این حال،در اواخر دسامبر ۲۰۰۷ در کیمته های بودجه های مجمع عمومی در ارتباط با تامین بودجه پست جدید مخالفت های عمده ای شکل گرفت از جمله اینکه برخی از اعضاء معتقد بودند که مسئولیت بر حمایت فاقد شفافیت لازم است و ایجاد ماموریت خاص مرتبط با مسئولیت حمایت، مورد حمایت تمام اعضاء ملل متحد نمی باشد. برخی دیگر از اعضاء نیز پیشنهاد دادند که مجمع عمومی پیش از آنکه راجع به اجرایی نمودن پیشنهاد دبیرکل وارد بحث شود باید نحوه اجرای بند ۱۳۸ و ۱۳۹(در فصل دوم مورد بحث قرار خواهد گرفت) سند نهایی اجلاس سران مجمع عمومی در سال ۲۰۰۵ را به طور رسمی مورد بحث قرار دهد. علی رغم مخالفت ها، اما تامین بودجه آن پس از چند ماه مذاکره فشرده از سوی کمیته های فوق الذکر به تصویب رسید و نخستین مشاور ویژه دبیرکل راجع به مسئولیت حمایت آقای دکتر لاک بود که در ۲۱ فوریه ۲۰۰۸ تعیین شد و در ۲۱ فوریه ۲۰۱۳ جای خود را به خانم دکتر جنیفر والش داد.برای اطلاعات بیشتر در این باره ر.ک به:
International Coalition for the Responsibility to Protect ,’ Special Adviser on the Responsibility to Protect’’ http://www .responsibilitytoprotect.org/index.php/edward-luck-special-adviser-with-a-focus-on-the-responsibility-to-protect,pp 1-5.
↑
Genocide ↑
War crimes ↑
Ethnic Cleansing ↑
Crimes against the humanity ↑
عرب اسدی،شیما، مسئولیت حمایت در چارچوب امنیت جمعی، پایان نامه دوره کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران،به راهنمایی جناب دکتر جمشید ممتاز،۱۳۸۹،ص۲۱٫ ↑
سیم بر،رضا؛قربانی،وحید؛کاربست دکترین مسئولیت حمایت در بحران لیبی؛پژوهش نامه حقوق کیفری،بهار و تابستان ۱۳۹۱،شماره ۵،صص۸۶-۸۷٫ ↑
قادری، سید محمد هادی و قربان نیا، ناصر،دکترین مسئولیت حمایت و تلاش برای مقابله با فجایع انسانی،فصلنامه روابط خارجی،شماره ۱۷،بهار ۱۳۹۲،ص۲۰۲٫ ↑
Lopez, George A,” Tools , Tasks and Tough Thinking: Sanctioning and R2P “, Global Centre for the Responsibly to Protect, New York (USA), 2012, p2. ↑
ماده ۴۱ منشور ملل متحد مقرر می دارد: ((شورای امنیت می تواند تصمیم بگیرد که برای اجرای تصمیمات خویش لازم است به چه اقدمااتی که متضمن استعمال نیروی های مسلح نباشد،دست بزند؛همچنانکه می تواند از اعضای ملل متحد بخواهد که به این قبیل اقدامات مبادرت ورزند.این اقدامات ممکن است شامل متوقف ساختن تمام یا قسمتی از روابط اقتصادی و ارتباطات راه آهن،دریایی، هوایی،پستی، تلگرافی ،رادیویی و سایر وسایل ارتباطی و قطع روابط سیاسی باشد.)) ↑
Responsibility for reconstruction. ↑
عملیات حفظ صلح سازمان ملل متحد بر مبنای ماده ۴۰ منشور ملل متحد(بدون احراز ماده ۳۹ آن) می تواند به عنوان یکی از موثرترین عملیات بازسازی سازمان ملل متحد حداقل در کوتاه مدت مطرح گردد . این مسئله از آنجا که در عملیات حفظ صلح در سطح شورای امنیت سازمان ملل متحد،اعضای دایم از حق وتو به دلیل عدم اعمال ماده ۳۹ منشور برخوردار نیستند از اهمیت بسیاری برخودار می باشد. البته در شرکت در عملیات حفظ صلح،دولتهای عضو سازمان ملل مخیر هستند و نمی توان آنها را مورد الزام قرار داد.برای اطلاعات بیشتر راجع به عملیات حفظ صلح سازمان ملل متحد ن.ک به :شایگان،فریده،عملیات حفظ صلح سازمان ملل متحد،انتشارات وزارت امورخارجه،تهران،چاپ اول،۱۳۷۲،صص ۳۰-۳۵٫ ↑
See Lori Fisler Damrosch, Changing Conceptions of Intervention in International Law, in Emerging Norms of Justified Intervention ۹۱, ۹۷ (Laura W. Reed & Carl Kaysen eds., 1993) ↑
Louise Doswald-Beck, The Legal Validity of Military Intervention by Invitation of the Government, 56 BRIT. Y.B. INT’L L. 189, 227 (1985). ↑
(President Bosch ↑
New Jewel Movement ↑
Maurice Bishop ↑
Urgent Fury ↑
Robert J. Beck, International Law and the Decision to Invade Grenada: A Ten-Year Retrospective, 33 VA. J. INT’L L. 765, 768-71 ↑
(Just Cause ↑
General Noriega ↑
Guillermo Endara ↑
ساعد،نادر؛چهارچوب شناسی دکترین جنگ های مردمی در پرتو موازین حقوق بین الملل بشردوستانه،فصلنامه مطالعات راهبردی بسیج،تابستان ۱۳۸۶،شماره ۳۵،ص۸۵٫ ↑
شریفی طراز کوهی،حسین؛حقوق بشردوستانه بین المللی،انتشارات میزان،چاپ اول،بهار ۱۳۹۰،ص۱۴٫ ↑
The UN Code of Conduct for Law Enforcement Officials ↑
The UN Basic Principles on the Use of Force and Firearms ↑
Draft Principles on the Prevention of Human Rights Violations Committed with Small