صادقی،زینب ،محتشمی،رضا،میری،امیر،صادقی،سبحان،(۱۳۸۹) مقاله ای تحت عنوان” خلاقیت در آموزش عالی ؛گامی اساسی در جهت توسعه پایدار ” را مورد پژوهش قرار داده اند.نوع پژوهش ازنوع توصیفی میباشد.هدف آنها بررسی نقش خلاقیت آموزش عالی در توسعه پایدار است.نتیجه پژوهش برآن است که با تغییرات فراگیر در نظام آموزش عالی و تربیت افراد خلاق و نوآور می توان در جهت تحقق و گسترش توسعه پایدار نقش داشت.آموزش عالی به عنوان نمودی از فرهنگ هر جامعه نقش بسیار زیادی در پویایی خلاقیت فرگیران دارد.از آنجایی که اساتید و تعلیم دهندگان به عنوان رکن اساسی نظام تربیتی ،نقش بسیار مهمی در پرورش خلاقیت دارند لذا کلید تربیت فرهنگی را باید در دست اساتید نوجو و نوآور یافت که به الگوهای خلاقانه تدریس وفادارند.
هاشمی ،سید احمد(۱۳۹۰)، مقاله ای تحت عنوان “نقش آموزش در توسعه امنیت فرهنگی ،سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و بهداشتی” را مورد پژوهش قرار داده است و نوع پژوهش توصیفی است.که به این نتیجه دست یافته است که آموزش برای دولت‌ها در حقیقت نوعی سرمایه گذاری است. این سرمایه گذاری ،برخلاف بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی،به صورتی است که بازده و سود آن دیر به دست می آید و نتیجه آن هنگامی معلوم می شود که نسل آموزش دیده فعال شود و امور جامعه خویش را به دست گیرد به همین دلیل اهمیت آن آشکار نیست و تنها دور اندیشان اهمیت سرمایه گذاری در آموزش را درک می کنند در نتیجه رویکرد راهبردی برای توسعه و تعمیق آموزش به تناسب موقعیت و شرایط هر جامعه و تدوین برنامه ها و بهبود امور اجرایی مربوط به آموزش می تواند به تکوین مبانی امنیت پایدار در جامعه منتهی شود چنین امنیتی بیش از آنکه استفاده از قوای قهری خودکامه دولت‌ها و تجاوز به حقوق دیگران تحت لوای دموکراسی باشد،نیازمند توسعه و تعمیق آموزش آگاهی دهنده است تا به ارتقای درک ذهنی و فکری انسان‌ها از خود و دیگران منجر شود.در نتیجه اگر باور داشته باشیم که آینده مکانی نیست که بدانجا می رویم،بلکه جایی است که آنرا بوجود می آوریم یاید اذعان نمود که راه‌های که به آینده ختم میشوند،یافتنی نیستند بلکه ساختنی هستند و ساختن آنها ،هم سازنده راه و هم مقصدرا دگرگون میکند و به همین منظور آموزش می تواند در ساختن و بنا نهادن امنیت کمک نماید.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
آراسته ،حمید رضا ،امیری ،الهام (۱۳۹۱) مقاله ای تحت عنوان”نقش دانشگاه‌ها در آموزش توسعه پایدار” را مورد پژوهش قرار دادند و نوع پژوهش توصیفی است. این مقاله به بررسی مفهوم توسعه پایدار ،نقش سیستم های آموزشی به ویژه دانشگاه‌ها در توسعه پایدار،رویکردهای آموزشی مورد نیاز و قابلیت های توسعه پایدار می پردازد و به این نتیجه دست یافته است که مقتضیات زندگی در پارادایم پایداری،قابلیت‌های ویژه و نظام‌های آموزشی دارای رویکرد پایدار را طلب می کند که به میزان زیادی منطبق با فلسفه آموزش‌های عمومی آموزش عالی میباشد.بنابراین بازنگری چشم اندازها ،سیاست ها،ساختارها،فرایندهای آموزشی،شیوه های تدریس محتویات آموزشی و…… به منظور تغییر‌شیوه تفکر،سبک زندگی،نگاه جدید به پدیده هاوپرورش قابلیت‌های مورد نیاز نسل های‌آینده اجتناب ناپذیر خواهد بود لذا خواست جامعه از دانشگاه‌ها برای نقش‌آفرینی‌در تحقق توسعه پایدار،بیشتر بر رسالت خدمات اجتماعی دانشگاه‌ها و وظیفه پاسخگویی آنها به نیازهای جامعه تاکید نموده و منطبق با فلسفه آموزش‌های عمومی نظام آموزش عالی است.
نیستانی ،محمدرضاورامشگر،ریحانه (۱۳۹۲) ،مقاله ای تحت عنوان”نقش فعالیت‌های فرهنگی دانشگاه‌ها در توسعه فرهنگی جامعه “را مورد پژوهش قرار دادند و نوع پژوهش نیز تحلیلی میباشد. هدف آنها بررسی مفهوم فرهنگ و نقش آن در توسعه همه جانبه جامعه و تحلیل نقش دانشگاه در توسعه فرهنگی و کارکرد ها و نقش‌فعالیت‌های فرهنگی دانشجویان در تحقق توسعه فرهنگی می باشد .آنها در این بررسی به این نتیجه دست یافته است که توسعه فرهنگی یکی از اساسی ترین ابعاد توسعه و زیر بنای توسعه اقتصادی و اجتماعی می باشد.به عبارتی دیگر یکی از پیش شرط‌های ضروی برای توسعه کشور حاکمیت نگرش علمی در فرهنگ جامعه است و دانشگاه از عمده ترین مراکزی است که قادر است چنین نگرشی را به جامعه منتقل کند .دانشگاه‌ها به عنوان راس هرم نهادهای علمی یک جامعه در فرایند توسعه و پیشرفت کشور مطرح می باشند و به عنوان مراکزی که به تربیت و آماده ساختن نیروی انسانی کارآمد،شایسته و دارای مهارت برای پاسخگویی به نیازهای واقعی جامعه بر زمینه های مختلف می پردازند،نقش حیاتی و کلیدی به عهده دارند چراکه عملکرد صحیح دانشگاه از یک سو ،توسعه و پیشرفت را برای جامعه به ارمغان می آورد و از سوی دیگر،روند توسعه جامعه را به عنوان بازخورد مثبت به مکانی رفیع تر انتقال می دهد.
افشاری صفوی، سمیرا ،(۱۳۹۳) ،مقاله ای تحت عنوان “نقش آموزش در انتقال فرهنگ “را مورد پژوهش قرار داده است و نوع پژوهش توصیفی می باشد و به این نتیجه دست یافته است که ایفای نقش فرهنگی در آموزش از جمله وظایف درخشانی است که تاریخ آن با تاریخ علم و تحولات آن عجین است.امروزه اصطلاح آموزش در برگیرنده همان نقشی است که پدید آورندگان علم،و تحول گران این صحنه از آغاز تا به امروز در آفرینش و شکل دهی فرهنگ‌های مختلف جهان داشته اند. در مفهوم کلاسیک از دانشگاه امروزین ،که در سیر پیدایش و تحولات آن،تعیین محدوده ای مشخص تر از آن وظیفه عام به چشم می خورد،همچنین به واسطه پیچیدگی ساختارهای وسیع و عظیم اجتماعی این حد و رسم هایی که از نگاه سیستمی برای تعیین وظائف اصلی دانشگاه‌ها صورت گرفته، در ظاهر محدودیت هایی بر آن نگاه بی حصر ایجاد کرده است.لیکن تاثیر عمیق و رسمی و غیر رسمی آموزش عالی و دانشگاه در کلیه مسائل اجتماعی و انفرادی مورد تردید نیست.
۲-۲- ۲- پژوهشهای خارجی
نیخف پابلیشرز،مارتینوس،[۷۴] (۱۹۸۷) در مقاله ای تحت عنوان” واحد توسعه آموزشی چشم انداز میان فرهنگی “آموزش عالی ۴۷۹-۱۶:۴۴۹ (۱۹۸۷) به بررسی نهادینه شدن توسعه آموزش در دانشگاه های استرالیا، انگلستان، ایالات متحده امریکا، غرب آلمان و سوئد پرداخته است. محقق در این تحقیق بیان می کند که در این کشورها به گسترش و توسعه آموزش اهمیت بسیاری داده می شود ، اما محرک و انگیزه ایجاد مراکز و موسسات آموزشی در این کشورها متفاوت می باشد .سیستم پاداش سازمانی در همه این کشورها به نفع عملکرد پژوهش برتر در آموزش است .لذا در برخی از کشورها اهمیت توسعه آموزشی به حدی است که آموزش و تحصیل افراد در دانشگاه‌ها را اجباری می دانند . محقق در این مقاله به این نتیجه رسیده است که اهمیت توسعه آموزش و نهادینه شدن آن در این کشورها به گونه ای شناخته شده است که تاثیر آن عمیقا در ایمان و عقیده آن ها پذیرفته شده است به طوری که تمامی توسعه دهندگان آموزش عالی در کشورهای فوق با شور و شوق فراوانی نسبت به این امر متعهد گردیده اند. روش تحقیق،از نوع تحلیلی است؛ بدین منظور دیدگاه های صاحب نظران و پیشینه مطالعاتی و تحقیقات انجام شده ،مطالعه و بررسی و تحلیل شده است.
کراوس،کی پاتریسیا،[۷۵](۱۹۸۷ ) در مقاله ای تحت عنوان نقش در حال تغییر آموزش عالی در ایالات متحده امریکا ،توسعه و تحقیق آموزش عالی ،۱۹۸۷ ،به این نتیجه رسیده است که نقش آموزش عالی در حال تغییر است و این امر باعث رقابتی شدید جهت یادگیری و اخذ فرصت‌های برابر جهت آموزش و گسترش خدمات آموزشی در بخش وسیعی از جامعه شده است. ارائه خدمات آموزشی ،تعهد تمام وقت آموزش عالی در برابر دانشجویان ،یادگیری مادام العمر برای کسانی که خواستار انعطاف پذیری و پاسخگویی در برابر تغییرات هستند و تغیر روشهای تدریس و یادگیری آموزش بزرگسالان جهت تامین نیازهای آتی جامعه همگی نمایانگر تغییرات و تحولات نقش آموزش عالی هستند و این امرمی تواند در توسعه و انتقال فرهنگی دانشگاه‌ها تاثیری مثبت داشته باشد و روند پیشرفت آن را تسریع نماید.روش تحقیق،از نوع تحلیلی است؛بدین منظور محقق با مطالعه و بررسی مقالات و کتاب‌های منتشر شده در این حوزه به بررسی‌وتحلیل موضوع فوق پرداخته است.
آلتباخ،فیلیپ[۷۶] (۱۹۹۰)، مقاله ای تحت عنوان «نقش فعالیت های فرهنگی دانشگاه ها در توسعه فرهنگی» را مورد پژوهش قرار داده است.محقق در این مقاله به بررسی کارکردها و نتایج فعالیت های فرهنگی در توسعه و رشد فرهنگی در دانشگاه پرداخته است.روش تحقیق،از نوع تحلیلی است؛بدین منظور دیدگاه های صاحب نظران و پیشینه مطالعاتی و تحقیقات انجام شده ،مطالعه و بررسی و تحلیل شده است.نتیجه تحقیق فوق بیانگر این است که یکی از مهم ترین کارکردهای دانشگاه «کارکرد فرهنگی»است.از طرف دیگر ، لازم است روحیه نظم پذیری جمعی،مسئولیت پذیری،آزاد اندیشی و انتقاد پذیری در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی ایران آموخته شود.و دانشگاهی که وظایفش را منطقی و بایسته انجام دهد نقش خود را در توسعه و اعتلای فرهنگی‌کشور ایفا خواهد کرد.
ای، دابلیو، ایسنر[۷۷](۱۹۹۲) مقاله‌ای تحت عنوان “نقش آموزش عالی در توسعه فرهنگی و هنری فرد” منتشر نموده است. محقق در این مقاله بیان می کند که ایده و عقیده ، یک دستاورد فرهنگی است وفرهنگ اجتماعی برای رشد ذهن و عقیده مسیر و جهت و شرایط لازم را ایجاد می کند. از آنجایی که آموزش غیر رسمی جهت برآوردن نیازهای جامعه کافی نمی باشد تا استعدادهای نهانی افراد را شکوفا نماید جوامع، مراکز آموزشی را بوجود می آورند. لذا با عنایت به اینکه مراکز فوق قادر به آموزش کلیه موارد نمی باشند ،انتخاب، امری اجتناب ناپذیر است لذا باید این “انتخاب “از طیف وسیعی از میان منابع فرهنگی موجود در فرهنگ های مختلف انتخاب شود . همچنین موضوع فوق به اهمیت و ضرورت یادگیری و پرورش دادن ، توسعه فرهنگی و هنری فرد در موسسات آموزشی می پردازد و بیان می کند که بسیاری از خدماتی که در این خصوص در موسسات آموزشی انجام می شود با هدف مورد نظر موسسات هم‌خوانی ندارد،در حالی که ضرورت بحث در خصوص توسعه فرهنگی‌و هنری فرد نه تنها به سیاست فرد بلکه به عملکرد فرهنگی آنها نیز جهت رسیدن به هدف وابسته است و در نتیجه محقق بیان می کند که انجام اصلاحات آموزشی لازم در خصوص سازگاری و هم خوانی فعالیت های انجام شده در موسسات آموزشی با اهداف موسسات جهت توسعه فرهنگی و هنری فرد ضروری به نظرمی‌رسد.روش تحقیق فوق توصیفی است و محقق بدین منظور دیدگاه های صاحب نظران و پیشینه مطالعاتی و تحقیقات انجام شده در این زمینه را مطالعه و بررسی نموده است.
جی.پی.سارتر[۷۸](۱۹۹۸) ، مقاله ای تحت عنوان «توسعه فرهنگی عامل پیشرفت جامعه» را مورد پژوهش قرار داده است.محقق در این تحقیق بیان می کند که توسعه فرهنگی، رمز پیشرفت یک جامعه است.در این مقاله به بررسی تفاوت پیشرفت و توسعه پرداخته است. و اینکه توسعه، پیشرفت نیست.پیشرفت جهات فرهنگی،معنوی،اخلاقی، و ابعادی متناظر و متناسب با فرهنگ جامعه دارد که ممکن است این امر در مقوله توسعه قرار نگیرد. همچنین بیان می کند که اگر پیشرفت را به توسعه تقلیل دهیم،با مجموعه ای از پارادایم های مختلف توسعه مواجه خواهیم شد که بین آن ها هیچ وجه مشترکی وجود ندارد.وقتی پای پیشرفت به میان می آید،کار هم سخت تر می شود هم سهل تر،سخت تر از این حیث که ابعاد اخلاقی، فرهنگی،معنوی و تاریخی وارد می شوند و سهل تر از این نظر که با مقوله ملموس تر و آشناتری مواجه خواهیم شد.محقق نتیجه می گیرد که پیشرفت،یعنی «توسعه فرهنگی» و نه «فرهنگ توسعه»؛یعنی توسعه ای که خود را با ارزش ها و هنجارهای جامعه وفق دهد و با آن ها هماهنگ گردد و از آن ها تأثیر پذیرد.روش تحقیق از نوع تحلیلی است و از مطالعه و بررسی و تحلیل دیدگاه های صاحب نظران استفاده گردیده است.
لانگ،دیویدوفاهی،لیام[۷۹](۲۰۰۰ )،مقاله ای تحت عنوان «تشخیص موانع فرهنگی در مدیریت دانش» را مورد بررسی قراردادند،نوع پژوهش از نوع توصیفی می‌باشدودر نهایت به این نتیجه دست یافته‌اند که فرهنگ نامناسب،مهم ترین مانع برای خلق و نفوذ سرمایه دانش می باشد.
گلدبارد،آرلین[۸۰] (۲۰۰۸) مقاله ای تحت عنوان “توسعه فرهنگی و اجتماعی در آموزش عالی”گزارشی در خصوص برنامه درسی را مورد پژوهش قرار داده است.محقق در این مقاله به بررسی فرصت هایی جهت توسعه فرهنگی جامعه و همچنین در خصوص هنر مندان و مربیان و سازمان‌هایی که وظایفشان همکاری با دیگراعضای جامعه برای بیان هویت نگرانی ها از طریق هنرو ارتباطات‌رسانه ای،و همچنین اشاعه فرهنگی‌در جامعه می باشد،پرداخته است.نوع پژوهش توصیفی است.نگارنده این مقاله با مطالعه و بررسی مقالات‌و کتاب‌های منتشر شده در‌حوزه آموزش عالی و فرهنگ سعی بر آن دارد تا بتواند راهکارهایی در خصوص پیشبرد اهداف دانشگاه‌و دانشگاهیان ارائه نماید.در ضمن این پژوهش با استناد بر تحلیل نظرات و مصاحبه فارغ التحصیلان، هنرمندان جامعه به دست آمده است.نتیجه تحقیق فوق بر آن است که آموزش توسعه فرهنگی،اجتماعی در مدارس و دانشگاه ها برای دانشجویان رضایت بخش بوده است،اما برای رسیدن به نتایج نهایی و قطعی در این زمینه راه زیادی باقی است.
بخش سوم: معرفی جامعه آماری« دانشگاه پیام نور»
۲-۳-۱ آشنایی با جامعه آماری (دانشگاه)
دانشگاه پیام نور بر اساس تصمیمات جلسات ۹۴ مورخ ۲۷/۸/۶۵ و ۹۷ مورخ ۲۵/۹/۶۵ شورای عالی انقلاب فرهنگی عملا با پذیرش اولین گروه دانشجو در مهر ماه ۱۳۶۷ تاسیس شد.این دانشگاه پس از تاسیس با پذیرش اولین گروه دانشجویی خود در پنج رشته تحصیلی و در ۲۸ مرکز باقی مانده از دانشگاه ابوریحان بیرونی و دانشگاه آزاد ایران از مهر ماه سال تحصیلی ۶۸-۱۳۶۷ فعالیت آموزشی خود را آغاز کرد.توسعه دانشگاه و تاسیس شعب جدید از محل کمک‌های مردمی و محلی و امکانات مهیا شده از سوی هیأت موسس انجام می شود(پورتال دانشگاه پیام نور ۱۳۹۲).یکی از ارکان توسعه علمی کشور گسترش آموزش است که رشد اجتماعی و شکوفایی استعدادها را به همراه دارد و زمینه ساز خلاقیت‌های انسانی است.آموزش‌های متعارف‌وجاری به تنهایی برای برقراری این رکن مهم کافی نیست توجه به روشهای جدید آموزشی و اجرای برنامه هایی از قبیل آموزش نیمه حضوری،آموزش باز و از راه دور و آموزش مجازی برای دستیابی به هدف‌های توسعه بسیار ضروری است(همان منبع).آموزش نیمه حضوری نظامی آموزشی است که با بهره گیری از فناوری آموزشی،استفاده از کتاب‌های درسی خودآموز و دانشجو محوری در یادگیری ضرورت حضور دانشجو در کلاس‌های درسی را کاهش می دهد در واقع در این نوع آموزش عملا می توان کلاس‌های تدریس را به کلاس‌های مرور درس و رفع اشکال گروهی تبدیل کرده است(پورتال دانشگاه پیام نور ۱۳۹۲).
ابر دانشگاه پیام نور بزرگترین شبکه آموزش عالی دولتی در کشور است که در میان دانشگاه‌های باز دنیا رتبه ششم و در آسیا رتبه دوم را دارد.در حال حاضر دانشگاه پیام نور استان البرز دارای هفت مرکز می باشد که در این میان دانشگاه پیام نور مرکز کرج از قدیمی ترین مراکز دانشگاهی این استان محسوب می گردد که در سال ۸۰-۷۹ تاسیس گردید. تعداد دانشجویان در حال تحصیل بیش از ۱۴۰۰۰ نفر و تعداد اعضای هیئت علمی حدود۸۵ نفرمی باشد.
۲-۳-۲ آموزش باز
این اصطلاح بیشتر نوعی نگرش به نظام آموزشی است که مطابق نیازهای یادگیرنده طراحی می شود.و سعی می کند موانع را از سر راه آموزش یادگیری بردارد.هم نظام آموزشی از راه دور و هم نظام سنتی می تواند بر این تعریف باز یا بسته باشد(پورتال دانشگاه پیام نور ).
ارائه آموزش به وسیله سازمان نه معلم.
استفاده از فناوری در آموزش ،با به کارگیری ابزارهای ارتباطی جدید برای آموزش.
تامین ارتباط دو سویه میان سازمان یاددهنده و یادگیرنده .
ارائه و تشکیل کلاس‌های رفع اشکال فردی و گروهی و ممنوعیت تشکیل کلاس های آموزشی صرفا حضوری .
مشارکت معلم در شکل صنعتی شده فرایند یادگیری-یاددهی به عنوان عامل اصلی.
۲-۳-۳ سند چشم انداز دانشگاه
اساسنامه مصوب سال ۱۳۶۷ بیانیه چشم انداز دانشگاه را در افق ۱۴۰۴ هجری شمسی به شکل زیر اعلان نموده است: “با اتکال به قدرت لایزال الهی در راستای تحقق آرمان دسترسی به آموزش عالی برای همه ،در همه جا و در همه وقت ،با تلاش و کوشش همه ذینفعان و برنامه ریزی دقیق و شفاف ،دانشگاه پیام نور در افق چشم انداز دانشگاهی است اسلامی ، پیشرو،بالنده و جذاب در حد شاخص ترین دانشگاه باز در دنیای اسلام ،با جایگاه اول علمی و فناوری در سطح دانشگاه های باز منطقه آسیای جنوب غربی در عین ممتاز و معتبر بودن در سطح جهانی و جامع و فراگیر بودن در گستره سرزمینی و فراسرزمینی و منطبق با استانداردهای ملی و جهانی در تولید و اشاعه علم ،آموزش و پژوهش و بهره مند از خدمات اساتید دانشگاه های داخلی و خارجی برای تربیت موثرترین دانشجویان در عرصه های مورد نیاز کشور خصوصا تربیت دانش آموختگان برای توسعه و تعالی مناطق کمتر برخوردار کشور”.(همان منبع).
۲-۳-۴ اهداف اساسی دانشگاه
دانشگاه پیام نور در راستای رسالت اصلی خویش که همان بسط و گسترش دانش موجود و دستیابی و نشر علوم جدید است،اهداف متعددی را دنبال می کند ،که از جمله مهم‌ترین آنها می توان به موارد زیر اشاره نمود(پورتال دانشگاه پیام نور ۱۳۹۲).
همگانی نمودن آموزش عالی و ارتقاء علمی و فرهنگی جامعه.
سهولت دسترسی کلیه آحاد جامعه در همه وقت به فرصت‌های آموزش عالی برابر و یکسان .
کاستن از محدودیت ها و فراهم آوردن امکان ادامه تحصیل برای علاقمندان در مناطق محروم.
فراهم آوردن زمینه مساعد برای استفاده از امکانات بالقوه که در نظام آموزشی متعارف کمتر به کار گرفته می شود.
تربیت و پرورش بخشی از نیروهای متخصص و مورد نیاز کشور.
اهتمام به گسترش مرزه ای دانش به منظور تولید علم و دانش و دستیابی به نظریه های جدید در علوم مختلف.
مشارکت فعال و سازنده در حل مسائل و معضلات اجتماعی .
فراهم آوردن امکان دسترسی ایرانیان مقیم خارج و فارسی زبان و علاقمندان به جمهوری اسلامی ایران در اقصی نقاط عالم به آموزش های عالی دانشگاهی.
۲-۳-۵- وظایف اصلی دانشگاه
پذیرش وآموزش دانشجو در کلیه مقاطع تحصیلی (دکتری ،کارشناسی ارشد کارشناسی و کاردانی).
ایجاد زمینه برای ادامه تحصیل افرادی که در نظام آموزشی متعارف به سادگی امکان پذیر نیست.
ایجاد و به کارگیری نظام آموزش نیمه حضوری مجازی و آموزش از راه دور رادیو و تلویزیونی.
ایجاد زمینه مساعد برای ارتقای دائمی و به هنگام کردن سطح دانش نیروهای کارآمد جامعه.
ایجاد زمینه های مناسب برای دستیابی به دانش‌های جدید و تولید علم.
همکاری در ایجاد زمینه های مناسب برای مشارکت همگانی در توسعه فرهنگی جامعه و گسترش کمی و کیفی آموزش عالی.( پورتال دانشگاه پیام نور ،۱۳۹۲).پورتال دانشگاه پیام نور ۱۳۹۲)
جمع بندی:
آموزش عالی، مرجع اصلی تأمین نیروی متخصص بخش های مختلف جامعه،عامل بستر سازی فرهنگی از طریق بالا بردن سطح دانش عمومی و برآورده ساختن نیروهای معنوی جویندگان تحصیل، محل تولید و انباشت دانش و ابزار اصلی انتقال مواریث فرهنگی بشر می باشد(صالحی،۱۳۷۴).
امروزه بسیاری از دانشگاه های معتبر بر این نکته تأکید دارد که نهاد آموزش عالی باید دانشجویان را آموزش داده، دانش جدید خلق نماید و خدماتی برای جامعه فراهم آورد.دانشگاه،نهاد توسعه نیروی انسانی بوده و تأسیس و راه اندازی آن برای تربیت نیروی انسانی در سایر بخش ها لازم است؛ضمن آن که خود این نهاد، آثار تربیتی و فرهنگی خاص به همراه دارد(کلدی،فلاح مین باشی،۱۳۸۸).
توسعه فرهنگی یکی از اساسی ترین ابعاد توسعه و زیر بنای توسعه اقتصادی و اجتماعی اهمیتی روزافزون یافته است.به عبارت دیگر؛یکی از پیش شرط های ضروری برای توسعه یک کشور،حاکمیت نگرش علمی بر فرهنگ جامعه است و دانشگاه از عمده ترین مراکزی است که قادر است چنین نگرشی را به جامعه منتقل کند.دانشگاه مانند سایر سازمان ها ی اجتماعی،کارکردهای خاص خود را دارد، که از مهم ترین آن ها کارکرد فرهنگی است.رشد، غنا سازی،پویایی،تحرک و توسعه فرهنگی جامعه ،تأثیر خود را به غنا ، پویایی،کارآمدی،تحرک و دگرگونی ساختار دانشگاه بر جای خواهد گذاشت.برای قدم نهادن در راه پیشرفت و ترقی ،نهادهای آموزش عالی باید جوانان را برای تغییرات و دگرگونی های فرهنگی در جهان سراسر متحول آماده کنند و روحیه علمی، نظم پذیری جمعی،مسئولیت پذیری،انتقادپذیری در دانشگاه هاوموسسات آموزش عالی ایران به آن ها آموزش داده شود.دانشگاهی که وظایف مذکور را خردمندانه،منطقی و بایسته انجام دهد،نقش در خور خود را در توسعه‌واعتلای فرهنگی کشور ایفا خواهد کرد.
|
[یکشنبه 1401-04-05] [ 10:52:00 ب.ظ ]
|
