• رفاه اجتماعی

بعد اجتماعی پایداری مربوط به توسعه انسانی است که ((توسعه آزادی های مردم برای زندگی طولانی، زندگی سالم و خلاق، پیشبرد سایر اهدافی که دلایلی برای ارزشمند بودنشان دارند، تعامل فعالانه در شکل دادن به توسعه عادلانه و پایدار سیاره مشترک)) را در بر می گیرد(UNDP,2011). نیازها و حقوق اولیه انسان در اعلامیه های بین المللی حقوق بشر تعریف می شود،که شامل اعلامیه جهانی حقوق بشر^[۱۹۴](UN,1948)، پیمان بین المللی حقوق مدنی و سیاسی^[۱۹۵](UN,1966a) و پیمان بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ^[۱۹۶](UN,1966b) می باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

سازمان های تجاری مسئول احترام به حقوق بشر، هم در فعالیت های تجاری خود و هم جائیکه تأثیرات حقوق انسانی ((به طور مستقیم با عملیات، محصولات و خدمات آن ها بوسیله ی روابط تجاریشان مرتبط می شود)) می باشند. در SAFA، سهم نمادِ مورد ارزیابی برای تحقق نیازهای انسان، در مرکزِ بعد پایداری اجتماعی می باشد.
در SAFA پایداری اجتماعی با نگاه به دسته بندی های معیشت شایسته،حقوق کارکنان، تساوی حقوق، سلامت و ایمنی انسان و تنوع فرهنگی ارزیابی می شود.

• معیشت شایسته (S1):

معیشت یعنی شرکت، دارایی ها (از جمله هر دو منابع مادی و اجتماعی)، قابلیت ها و فعالیت هایی که امنیت معیشت همه پرسنلِ محلی را فراهم نماید و توانایی ذخیره برای نیازها و اهداف آینده را داشته باشد. زیرمعیارهای SAFA، سطح دستمزد، شیوه های تجارت منصفانه و ظرفیت سازی می باشند.
مفاهیم معاش همانطور که توسط حسین^[۱۹۷] (۲۰۰۲) بررسی شده است، یک تمرکز گسترده تر از پایه های مادی زندگی اتخاذ می کند. بر اساس نظر چمبرس و کانوی^[۱۹۸](۱۹۹۱) معیشت شامل قابلیت ها، دارایی ها و فعالیت های مورد نیاز برای استفاده از یک زندگی است. این معیشت زمانی پایدار است که بتواند در برابر تنش ها و شوک ها ایستادگی کند و قابلیت ها یا دارایی هایش را حفظ کند یا بهبود بخشد.
زندگی با استاندارد مناسب برای میلیاردها نفر در سراسر جهان، بویژه برای حمایت روستایی در کشورهای در حال توسعه و برای گروه های آسیب پذیر نظیر زنان و کودکان،خارج از دسترس است. حدود ۱٫۴ میلیارد نفر در فقر شدید(در سال ۲۰۰۵) و بیش از ۲٫۶ میلیارد نفر فاقد دسترسی به سیستم های بهداشتی بهبود یافته هستند. سیستم مواد غذایی و کشاورزی نقش محوری برای تأمین معیشت پایدار ایفا می کند، بطوریکه می تواند اشتغال را تأمین و برای مردم آسیب پذیر ایجاد ارزش نماید.

• حقوق نیروی کار (S2):

حقوق نیروی کار در SAFA، گروهی از حقوق قانونی و حقوق انسانیِ مطالبه شده می باشد که در روابط کاری بین کارکنان و کارفرمایانی که معمولاً تحت قوانین استخدام و نیروی کار هستند، بروز می کند. زیرمعیارهای SAFA، استخدام، کاراجباری، کار کودکان، آزادی اجتماعات و چانه زنی و ساعت کار می باشند.
حقوق و نیازهای اولیه انسان، چارچوبی برای توسعه بشر هستند که توسط اکثریت قریب به اتفاق کشورها تحسین شده است. با این حال اجرای استانداردهای بین المللی کار هنوز هم نشان دهنده ی یک چالش عمده برای این بخش است. به طور کلی، با توجه به ماهیت غیر رسمی آن، کار روستایی به ندرت بوسیله قوانین ملی کار، در قانون و در عمل پوشش داده می شود.
این سوال که چگونه کسب و کارها، بویژه شرکت های چندملیتی، باید با مباحث حقوق بشر( به خصوص نیروی کار ) که بوسیله قوانین ملی پوشش داده نمی شود مقابله کنند، موضوع ویژه بحث هاست.

• تساوی حقوق(S3):

تساوی حقوق شامل درجه ای از عدالت در ارتباط با منابع توزیع شده و همچنین فرصت های حاصل از تصمیمات ساخته شده، می باشد. زیرمعیارهای SAFA، عدم تبعیض، عدالت جنسیتی و حمایت از مردم آسیب پذیر می باشد. عدالت اجتماعی یکی از ارزش های اصلی در زمینه توسعه پایدار است. تساوی حقوق شامل ارائه فرصت های اشتغال و خدمات اجتماعی از جمله آموزش و پرورش، بهداشت و عدالت می باشد. مسائل مهم مربوط به دستیابی به آن شامل توزیع منابع مولد و اشتغال، احترام قومی و جنسیتی و فرصت بین نسل ها می باشد.
همانظور که تبعیض زنان در بسیاری از مکان ها شایع شده است، برابری جنسیتی بسیار مهم است. اساساً بیش تر زنان (۸۲۹ میلیون نفر) در مقایسه با مردان (۵۲۲ میلیون نفر) در فقر زندگی می کنند. در یک چارچوب تجاری، اجرای مفهوم تساوی حقوق به این معنی است که باید از هرگونه تبعیض افراد یا گروه ها بر اساس هر ویژگی، اجتناب شود. این نیازمندی برای استخدام، ترفیع، واگذاری شغل، فسخ وجبران شرایط کاری و حتی آزار و اذیت کاربرد دارد و این به اَشکال مستقیم و نیز غیر مستقیم تبعیض مربوط می شود(ILO,2011).
در بخش مواد غذایی و کشاورزی، خصوصاً شرایط کاری آسیب پذیر و متزلزل رایج است. این بخش تعداد زیادی از اعضای خانواده غیر حقوق بگیر، بویژه زنان، کارگرانی که از آموزش های حرفه ای بهره مند نیستند، و کارگران فصلی را به کار می گیرد که بسیاری از آن ها اتباع خارجی اند. این مسئله بر نیاز و مسئولیت پذیری برای توجه خاص به تساوی حقوق در کار و در مزارع خانوادگی و در خانواده دلالت دارد.

• سلامت و ایمنی انسان (S4):

سلامت و ایمنی انسان در SAFA، ارتقاء و نگهداری بالاترین درجه رفاه جسمی، روانی و اجتماعی کارکنان در تمام مشاغل می باشد. زیرمعیارهای SAFA، سلامت جسمی و روانی- اجنماعی، منابع بهداشتی و امنیت غذایی می باشد.
سلامت و بهداشت شغلی از بالاترین اهمیت برای پایداری اجتماعی در ارتباط با پرسنل شرکت و برای اقتصادهای ملی برخوردار است. شواهد رو به رشدی وجود دارد که بهبود بهداشت و درمان، مبارزه با بیماری و افزایش امید به زندگی، همگی برای حمایت از رشد اقتصادی و موفقیت تجاری بلندمدت ضروری است. نه توسعه، نه عملیاتِ سازمان ها نمی تواند پایدار باشند زمانیکه نسبت بالایی از جمعیت و نیروی کار از بهداشت ضعیف رنج می برند. یک محیط تمیز برای سلامت و رفاه مهم است. حفظ و ارتقاء سلامت نیازمند مراقبت های بهداشتی اولیه – به خصوص در مناطق روستایی- کنترل بیماری های واگیردار و جلوگیری از خطرات بهداشتی که در محیط کاری و از رژیم غذایی سرچشمه می گیرد، است. سلامت کارکنان تأثیر مستقیم بر بهره وری شان در تمام انواعِ کار دارد. در سراسر جهان، سالانه بیش از ۳۵۰۰۰۰ تصادفات مهلک مربوط به کار و ۲ میلیون مورد از بیماری های کشنده مربوط به کار رخ می دهد. تخمین زده شده است که تعداد حوادث و سوانح غیر کشنده (ایجاد بیش از چهار روز غیبت از کار) ۱۰۰۰ بار بالاتر است.
در بخش های مواد غذایی و کشاورزی، فشار فیزیکی کار، قرار گرفتن در معرض مواد مضر(به عنوان مثال مواد شیمیایی، آفت کش ها، گرد و غبار)، کار با ماشین آلات، تجهیزات و حیوانات همگی می توانند موجب مشکلات سلامتی شوند. ساعات کاری در این بخش، به ویژه در شرکت های خانوادگی و در طول فصل برداشت اغلب بسیار طولانی هستند،که می توانند برای سلامتی و ایمنی نیز حیاتی باشند.

• تنوع فرهنگی(S5):

تنوع فرهنگی،کیفیت فرهنگ های مختلف است. هویت فرهنگی از تنوع قومیت، زبان و مذهب و فرهنگ ترکیب شده است. زیرمعیارهای SAFA در این بخش شامل دانش عمومی، حق حاکمیت مواد غذایی می باشد. اصطلاح «فرهنگ» به ترکیبی از ویژگی های قومیت، زبان و مذهب مربوط می شود. آگاهی از تنوع فرهنگی امری نسبتاً پیش پا افتاده است. با این حال آگاهی بیشتر، به تنهایی حفاظت از تنوع فرهنگی را تضمین نمی کند. مدیریت تنوع فرهنگی برای بسیاری از سازمان ها، شرکت ها و دولت ها مهم شده است و ارزش نهادن به تنوع برای مدیریت موثر منابع انسانی ضروری است. این امر ممکن است یک مزیت پایدار بیش از رقبایی که کمتر نگران و فعال در این زمینه هستند محسوب شود. سازمان ها باید تلاش نمایند به حقوق مالکیت فکری و معنوی جوامع بومی و حقوق همه ذینفعان برای انتخاب سبک زندگی،تولید و مصرفشان احترام بگذارند.
جدول ۱۲-۲- معیارها و زیرمعیارهای رفاه اجتماعی

معیارها
زیرمعیارها
توصیف

معیشت شایسته
سطح دستمزد
همه کارمندان حداقل دستمزد معیشت محلی (متناسب با محل زندگی) را به دست می آورند.