۳

حوزه های استقرار مربی گری در فعالیتهای آموزش و بهسازی مدیران مدارس شهر رباط کریم کدامند؟

امکان استقرار در حوزه های مدیریتی وجود دارد ولی در حوزه های بهسازی کارکنان وضعیت مناسب و مطلوب نیست.

۴

از نظر مدیران مدارس شهر رباط کریم، مزایای بکارگیری مربی گری برای فعالیتهای آموزش و بهسازی این سازمان کدامند؟

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

اصلی ترین مزیت فردی، بالا رفتن خود آگاهی افراد نسبت به کاستی ها و ضعف‌هایشان است و اصلی ترین مزیت سازمانی در ارتباط با پر شدن شکاف بین حوزه نظر و عمل می باشد.

۵

از نظر مدیران مدارس شهر رباط کریم، معایب بکارگیری مربی گری برای فعالیتهای آموزش و بهسازی این سازمان کدامند؟

عمده ترین عیب مربی گری در ارتباط با کاربردی نبودن مربی‌گری برای آموزش‌های بلندمدت و دوره های صرفاً دانشی می‌باشد.

پیشنهادهای اجرایی:
با مروری بر ادبیات تحقیق و داده های حاصل از این پژوهش، موارد زیر پیشنهاد می گردد:
۱- همان گونه که نتایج پژوهش نشان داد، نقص اطلاعاتی و شناختی نسبت به مربی گری می تواند از اجرا و پیاده سازی آن در سازمان ها ممانعت بعمل آورد و از این رو پیشنهاد می گردد که مدیریت آموزش و پرورش شهرستان رباط کریم به برگزاری کنفرانس های تخصصی در زمینه مربی گری به منظور آشنا سازی افراد ساازمان همچون مدیران و کارکنان نسبت به این روش و برانگیختن آن ها جهت روی آوردن به چنین روشی اقدام نمایند.
۲- از آنجا که مدیران ، نقش کلیدی و اصلی را در استقرار و بهره گیری از روش ها و اقدامات آموزش دارند پیشنهاد می شود که کارشناسان و مسولین آموزش و پرورش شهرستان رباط کریم توجه بیشتری نسبت به روش های آموزشی، حین کار به ویژه مربی گری داشته باشند و از آن حمایت بعمل آورند تا بدین طریق بتوانند به کارکنان کمک نمایند. تا با مشکلاتی که در حین کار برخورد می کنند، فائق آیند.
۳- توجه جدی به شرایط و الزامات مربی گری برای آموزش و پرورش شهرستان رباط کریم که قصد اجرا و استقرار چنین روشی را دارد به ویژه ایجاد جو و فرهنگ که حامی آموزش و بهسازی نیروی انسانی است که این امر می تواند از طریق برگزاری کارگاه ها و سمینارهایی در زمینه ایجاد و فرهنگ آموزش و فرهنگ مربی گری برای تمامی کارکنان و مدیران محقق شود.
۴- در هر سازمانی، موفقیت روش مربی گری علاوه بر وجود شرایط فرهنگی، انگیزشی و حمایتی به وجود نیروی انسانی متخصص و با تجربه نیز وابسته است و از آنجا که مبانی نظری و یافته های پژوهش نشان داد فلسفه مربی گری بیش تر مبتنی بر استفاده از توانمندی های داخلی سازمان است. از این رو پیشنهاد می گردد مدیریت آموزش و پرورش شهرستان رباط کریم تلاش بیشتری را در راستای شناسایی افراد توانمند داخلی برای مربی گری و آموزش و توسعه دادن آن ها نمایند.
۵- نتایج تحقیق نشان داد ساختار سازمانی در آموزش وپرورش شهرستان رباط کریم به صورت سلسله مراتبی و هرمی است و این ساختار جز موانع بکارگیری مربی گری در این سازمان شناخته شد. از این رو پیشنهاد می گردد که مدیریت آموزش و پرورش شهرستان رباط کریم قبل از اقدام به بکارگیری چنین روشی، تا حدودی از ساختار سازمانی هرمی و سلسله مراتبی خود بکاهد تا مربی گری در این سازمان با موفقیت استقرار یابد.
۶- پیشنهاد می گردد که مدیریت آموزش و پرورش شهرستان رباط کریم قبل از اجرای مربی گری، مکانیزم هایی برای پاداش دهی و سیستم جبران خدمات و ارزیابی عملکرد افراد در نظر بگیرد، در غیر این صورت همان طور که نتاریج نشان داد بی توچهی به این امر به مانعی برای اجرای موفق مربی گری منجر خواهد شد.
پیشنهادهای پژوهشی:
۱- پیشنهاد می شود در پژوهشی دیگر، الگوی پیشنهادی پژوهش حاضر مورد آزمون قرار گرفته و با کمک نرم افزارهای تحلیل مسیر بررسی شود.
۲- با توجه به اینکه پژوهش حاضر صرفاً نظرتعدادی از کارشناسان آموزش و مدیران مدارس شهر رباط کریم را مورد بررسی قرار داده، پیشنهاد می گردد در پژوهش دیگر نظر کلیه کارشناسان و مدیران آموزش، اداره کل آموزش و پرورش شهرستانهای استان تهران این سازمان بررسی شود.
۳- از آن جا که مربی گری با دیگر روش های آموزش و بهسازی همچون منتورینگ، شباهت زیادی دارد و به دلیل بدیع بودن چنین موضوعی در سطح کشور غالباً این دو روش معادل یکدیگر به کار گرفته می شوند، پیشنهاد می گردد در پژوهشی دیگر این دو موضوع مورد بررسی قرار گرفته تا تفاوت‌های میان این دو وضوح مشخص گردد.
۴- با توجه به بدیع بودن موضوع و بحث مربی گری در سازمان های ایرانی و فقدان پژوهش های کافی در این زمینه پیشنهاد می گردد، موضوع مربی گری جزء اولویت های پژوهشی قرار گیرد و در قالب پژوهش های گوناگون در ابعاد و زوایای مختلف مورد بررسی قرار گیرد.
محدودیت های پژوهش:
۱- جامعه آماری پژوهش حاضر صرفاً متمرکز برتعداد محدود کارشناسان آموزش ومدیران مدارس شهر رباط کریم بود.
۲- به دلیل عدم تمایل به همکاری برخی از صاحب نظران و کارشناسان و مسولین آموزشو پرورش شهرستان رباط کریم در بخش کیفی و امتناع از انجام مصاحبه، مصاحبه ها صرفاً با افرادی که تمایل به مصاحبه داشته و داوطلب انجام مصاحبه بودند، صورت گرفت.
۳- از دیگر محدودیت های پژوهش حاضر، فقدان مطالعات و پژوهش های صورت گرفته در داخل کشور در زمینه مربی گری در فعالیت های آموزش و بهسازی و کمبود پیشینه تحقیقات خارجی در خصوص موض
وع پژوهش بوده است. این امر اجرای تحقیق را با ابهاماتی مواجه ساخت که رفع این ابهامات، منجر به طولانی شدن تحقیق گردید.
۴- استفاده از مقیاس لیکرت و احتمال پاسخ متوسط در پاسخ دهندگان از دیگر محدودیت های پژوهش حاضر، محسوب می شود.
۵- به دلیل بررسی نکردن خود مفهوم مربی گری و در نظر نگرفتن گویه های مختص مربی گری و همچنین کافی نبودن جامعه و نمونه آماری امکان استفاده از آزمون مدل و روش های آماری پیشرفته تر همچون معادلات ساختاری و تحلیل مسیر و بکارگیری نرم افزارهایی همچون؛ لیزرل فراهم نشد.
در پایان ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که نگارنده این پژوهش ادعا ندارد که توانسته همه عوامل و موضوعات اصلی مربی گری در فعالیت های آموزش و بهسازی را در کار خود بررسی کند، ولی با این وجود تلاش کرده تا با یک نگاه جامع به مربی گری ها تنها با بردشتن گام های اولیه، راه را برای علاقه مندان به پژوهش در حوزه مربی گری هموار سازد.
امید است که در این راه موفق بوده باشید.
الف: منابع فارسی
منابع و مأخذ
ابطحی، سیدحسین. (۱۳۷۳). آموزش و بهسازی منابع انسانی. تهران: مؤسسه مطالعات و برنامه ریزی آموزش اداره گسترش و نوسازی صنایع ایران.
منابع و مأخذ
ابطحی، سید حسین (۱۳۸۳). آموزش و بهسازی سرمایه های انسانی. تهران: انتشارات پویند.
ابطحی، سید حسین و عباسی، سعید. (۱۳۸۶). توانمندسازی کارکنان. تهران: مؤسسه تحقیقات و آموزش مدیریت.
احمدی، لیدا و شفیع آبادی. عبدالله (۱۳۸۷). بررسی تأثیر مشاوره شغلی به سبک کوچینگ بر تغییر نگرش نسبت به بازار کار و افزایش مهارت های کاریابی فارغ التحصیلان دانشکده روان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده روان شناسی وعلوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی.
استراس، آنسلم و کوربین، جولیت. (۱۳۹۰). اصول روش تحقیق کیفی. ترجمه بیوک محمدی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.