سرمایه ساختاری

۳-۱- تحقیق و توسعه

۳-۲- سیستم‏ها و برنامه ها

۳-۳- حقوق صاحبان سرمایه

جدول ‏۵‑۱- رتبه بندی ابعاد و متغیرهای سرمایه فکری
همانطور که در جدول ۵-۱ مشخص شده است، با توجه به نتایج بدست آمده برای بهبود سرمایه­فکری که به طبع آن عملکرد سازمانی نیز بهبود می­یابد شرکت‏های نرم­افزاری مورد مطالعه باید به سرمایه ساختاری بیشترین توجه را نشان بدهند، زیرا که سرمایه ارتباطی بیشترین تاثیر را بر روی عملکرد سازمان نشان دارا می­باشد. در این میان، متغیر دانش در مورد شرکاء، تامین­کنندگان، مشتریان دارای بیشترین تاثیر روی سرمایه ارتباطی می­باشد، دانش در مورد شرکاء، تامین­کنندگان، مشتریان عنصر کلیدی در این شرکت‏ها می­باشد و شرکت‏های نرم­افزاری که در این رقابت خواهان، عملکرد سازمانی بهتری می­باشند باید در وحله اول باید به دانش در مورد شرکاء، تامین­کنندگان، مشتریان در شرکت­شان بها بدهند، در رتبه دوم تاثیر همانطور که در جدول۵-۱ مشهود است، اتحادها، مجوزها، قراردادها قرار دارند، بدین معنی که اتحادها، مجوزها، قراردادهای شرکت دومین عامل تاثیرگذار بر روی سرمایه ارتباطی، که خود اولین عامل تاثیر گذار بر روی عملکرد سازمانی می­باشد، هستند. همچنین ارتباط با شرکاء، تامین­کنندگان، مشتریان ، سومین عامل تاثیر گذار بر روی اولین جزء، تاثیر گذار بر روی عملکرد سازمانی در شرکت‏های نرم­افزاری مورد مطالعه می­باشد. بقیه اجزاء و متغیرهای مربوط به آن‏ها با توجه با جدول ۵-۱ در رتبه ­های بعدی توجه در شرکت‏های تولید کننده نرم­افزار قرار دارند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

نکته قابل ذکر این است، قرار گیری در رتبه ­های پایین­تر به معنی بی توجهی و عدم توجه شرکت‏ها نباید باشد و هریک از این متغیرها بر طبق مدل معادلات ساختاری آمده در فصل ۴ ارتباط کاملا معنا دار و مهمی را با عملکرد سازمانی دارا می­باشند.
پیشنهادات اجرایی
پیشنهادات بر مبنای نتایج و یافته­ های تحقیق
با توجه به نتایج حاصل از تحقیقات شرکت‏های تولیدکننده نرم­افزار در این پژوهش به منظور بهبود سرمایه­ فکری و عملکرد سازمانی خود، می­توانند به ترتیب در حوزه ­های زیر اقدامات اصلاحی پیشنهادی را برای بهبود انجام دهند:
سرمایه ارتباطی
– تعریف پروژه­ های مشترک با سایر شرکت‏ها و سازمآن‏های ذیربط.
– مذاکره با شرکت‏های پیشرو و رهبر در صنعت نرم­افزار برای ایجاد اتحادهای استراتژیک مناسب.
– در صورتی که شرکت محصولاتی از خود دارد، داشتن برنامه ­های مناسب بازاریابی و ایجاد Marketing Plan برای فروش محصولات خود.
– در صورتی که شرکت محصولاتی از خود دارد، کارکردن بر روی ۴ عامل مهم تحت کنترل شرکت در بازاریابی یعنی : محصول، قیمت، مکان و ارتقاء .
– مشاوره و درخواست کمک برای اخذ تصمیمات با افراد خارج از شرکت.
– بررسی سطح وفاداری مشتریان و نظر سنجی از آن‏ها و ارائه راهکارهای بازاریابی مناسب در جهت بالا بردن وفاداری.
– تولید محصولات نرم­افزاری مناسب در جهت تطابق کامل با نیازهای مشتری برای بالا بردن رضایت مشتریان.
– پی­گیری درست و به موقع شکایات مشتریان و کاهش زمان پی­گیری با بهره گرفتن از راهکارهای نرم­افزاری مناسب.
– ایجاد رابطه بلند مدت با تامین­کنندگان محصولات اولیه برای شرکت.
– تسهیم و به اشتراک گذاری دانش با شرکاء.
– داشتن یک سیستم اطلاعاتی مناسب مخصوص مشتریان (در این مورد اکثر شرکت‏های مورد مطالعه دارای ضعف قابل توجهی بودند.)
– بروز رسانی دانش مربوط به مشتری به صورت مستمر.
– همراهی مشتری از ابتدای تعریف پروژه تا پیاده­سازی محصول بر طبق متدولوژی­های موجود در مهندسی­ نرم­افزار و ایجاد جلسات منظم و مدام با مشتریان.
سرمایه انسانی
– ایجاد تطابق مناسب برای انجام کار بین شرایط لازم برای انجام کار و تخصص کارمند.
– تدوین برنامه ­های آموزشی مناسب و بروز شده برای کارمندان.
– استفاده از BenchMarking برای بهبود یادگیری از منابع خارج از شرکت.
– استفاده از نیروهایی با تحصیلات دانشگاهی بالاتر و لحاظ کردن این موضوع در برنامه ­های استخدامی.
– ترغیب کارکنان به کار برای استفاده از حداکثر توان آن‏ها در انجام کار، نظارت غیر مستقیم بر انجام کارها.
– کاهش هزینه­ های شرکت به کمترین سطح برای انجام یک پروژه.
– توجه به سطح استعداد و هوش کارکنان به هنگام استخدام.
– استفاده از نظرات کارکنان و ایجاد بحث­های گروهی برای ترغیب آن‏ها برای شرکت و ارائه نظر.
– استقبال از ایده­های جدید موجود در هر سطحی و بررسی این ایده­ ها.
– استفاده از سیاست­های مناسب منابع انسانی برای ترغیب کارکنان به آوردن دانش جدید به شرکت و ایجاد وفاداری در آن‏ها، ایجاد محیط مناسب برای ایده­پروری و اشتراک گذاری این ایده­ ها.
سرمایه ساختاری
برنامه ­های آموزشی مداوم و پی در پی برای پست­های موجود در شرکت، با توجه به تخصص و نیاز آن بخش از شرکت، علاوه بر این، باعث ایجاد رضایت شغلی در این شرکت‏ها خواهد شد، زیرا کارکنان متخصص از برنامه آموزشی در جهت ارتقای دانش خود استقبال می­ کنند.