تصویر (۳-۲)عضلات خلفی و عمقی ستون فقرات
ب – عضلات تا کننده ستون مهره ها
عضله راست شکمی
عضله ای است قوی ، بلند و نواری شکل که تمام طول جدار شکم را فرا می گیرد و توسط خط سفید از عضله راست شکمی مقابل جدا می باشد.اتصالات فوقانی آن توسط زبانه گوشتی نامتساوی بر روی پنجمین ،ششمین ، و هفتمین غضروف دنده است .
سپس به طور مستقیم در حالی که تدریجا از عرض آن کم می شود به سمت عانه امتداد می یابد و در آنجا تبدیل به دو وتر می گردد. وتر خارجی که عریض تر است بر روی ستیغ عانه و وتر داخلی راست شکمی طرف مقابل مخلوط شده و در جلو به مفصل عانه می چسبد . عضله راست شکمی داخل یک غلاف نیامی قرار دارد که از نیام عضلات مایل و عرضی شکمی ساخته شده است.(تصویر ۴-۲)
تصویر ۴-۲ عضله راست شکمی
۲ – عضله مایل خارجی شکم
قسمتی طرفی و قدامی شکم را دور می زند . پهن ترین و خارجی ترین عضلات جدار طرفی شکم است . مبدآ آن توسط هشت زبانه گوشتی بر روی سطح خارجی و کنار تحتانی هشت دنده آخر است انتهای این عضله به سطح قدامی تاج خاصره ای می چسبد.
۳ – عضله مایل داخلی شکم
عضله ای است تخت و عریض که مابین دو عضله عرضی شکم قرار گرفته است . لیکن از آن دو، اندکی ضخیم تر است . جهت الیاف عضله مایل داخلی شکم , رو به بالاست یعنی در جهت عکس الیاف عضله مایل خارجی شکم طرف خود و هم جهت با الیاف عضله مایل خارجی شکم طرف مقابل است .
مبدا آن بخش قدامی تاج خاصره ای می باشد و انتهای آن به غضروف های چهار دنده پائینی قفسه سینه و تاندون های بین دو عضله راست شکمی می چسبد .
۴ – عضله عرضی شکم
عمیق ترین و نازک ترین عضلات جدار شکم است و الیاف آن دارای مسیری عرضی می باشند. این عضله از ناحیه خلفی شکم منشآ گرفته و به طرف جلو تا خط سفید ادامه می یابد. مبدآ اتصالات خلفی آن عبارتنداز :
الف – یک سوم خارجی رباط اینگوینال
ب – دو سوم قدامی لیبه داخلی ستیغ خاصره
ج – زائده عرضی مهره های کمری
د – سطح داخلی غضروف های شش دنده آخر.
انتهای تحتانی این عضله ، در سطح عمقی الیاف قوسی عضله مایل داخلی شکم قرار می گیرند و با هم وتر مخطط را تشکیل می هند.این وتر در پائین ، روی بخش قدامی تاج خاصره ای اتصال دارد.
عمل عضلات تا کننده ستون مهره ها
این عضلات مانند یک جدار الاستیک ، احشای داخل شکم را نگهداری می کنند ، هنگامی که لگن ثابت باشد . انقباض عضلات راست شکمی ، تنه و ستون مهره ای کمری را به جلو خم می کند .
همچنین اگر عضله راست شکمی یک طرف منقبض شود ، تنه را به همان طرف خم می کند . وچنان که با مایل خارجی همران باشد تنه را به طرف مقابل و اگر با مایل داخلی همراه باشد تنه را به همان طرف می چرخاند( ۱۲).
دامنه حرکت در ناحیه ستون مهره ها
دامنه حرکت در قطعات حرکتی منفرد و در کل ستون مهره ها به وسیله اثرات ترکیبی رباط های طولی و بین قطعه ای ، ضخامت دیسک های بین مهره ای ، مسیر و جهت قرار گیری مفاصل رویه ای ، شکل خارهای مهره ای ، و در مورد ناحیه پشتی ، به وسیله اثر اتصالات دنده ها محدود می شود .
قابلیت کشش پذیریی رباط فوق خاری ، رباط های بین خاری ، رباط های بین عرضی ، رباط های طولی خلفی ، کپسول های مفاصل رویه ای و بخش خلفی دیسک های بین مهره ای ، دامنه حرکت خم کردن ستون مهره ها را محدود خواهند کرد.
دامنه حرکت باز کردن ستون مهره ها به وسیله قابلیت کشش پذیری رباط طولی قدامی ، بخش قدامی دیسک های بین مهره ای و همچنین به وسیله برخورد خارهای مهره ها به یکدیگر محدود می شوند.
حرکت خم کردن جانبی که همیشه با مقداری معینی چرخش محوری همراه می باشد ، به وسیله قابلیت کشش پذیری رباط های فوق خاری و بین خاری ، و در مورد طرف محدب و بر آمده ، به وسیله رباط های بین عرضی و بخش جانبی دیسک های بین مهره ای محدود می شوند .
چرخش محوری به وسیله قابلیت کشش پذیری رباط های فوق خاری ، و رباط های بین عرضی ، پیچ خوردگی هایی در دیسک های بین مهره ای ، به وسیله مسیر و جهت قرار گیری مفاصل رویه ای محدود می شود. علاوه بر محدودیت های حرکتی تحمیل شده به وسیله شکل های مهره های وساختار های مختلف نگهدارنده لیفی ، دامنه های حرکتی ستون مهره ها حول سه محور اصلی همجنین به وسیله قابلیت کشش پذیری عضلات اطراف آن نیز محدود می شود.
اگر چه دامنه حرکت در هر قطعه حرکتی واحد خیلی کم است ، ولی مجموعه دامنه های حرکت هر یک از قطعات حرکتی بایکدیگر بسیار زیاد و وسیع می باشد( ۱۷) از نظر فیزیولوژیک ، مهره های کمری بعد از مهره های گردنی متحرک ترین مهره ها بوده و بین دو قسمت کم تحرک و پشتی از بالا بی حرکت خاجی از پائین قرار گرفته است.
حداکثر این تحرک در بین مهره های L5-L4 و L5-S1 قرار دارد. میزان تحرک مهره های کمری از پائین به بالا به تریج کمتر و اندازه آنها کوچکتر می شود و به همین علت آسیب پذیر ی مهره های پائینی بیشتر می شود به همین ترتیب ، ظرفییت و توانایی جذب ضربه توسط ستون مهره ها تاحدودی به وسیله مجموعه ظرفیت جذب ضربه هر یک از قطعات حرکتی واحد مشخص می شود . با وجود این ، ظرفیت جذب ضربه ستون مهره ها به شکل انحنای آن در سطح میانی نیز بستگی دارد .
اگر چه میله فلزی عمودی در مقابل یک نیروی برخوردی ، ضربه را به میزان کم و محدود جذب کرده ویا اصلا هیچ ضربه ای را جذب نمی کند ، ولی با پیچاندن و خمیده کردن همان قطعه از فلز به صورت یک فنر می توان آن را به یک جذب کننده بسیار خوب تبدیل کرد ، به همین طریق ، انحنای ستون مهره ها شامل : گردنی ، پشتی و کمری ظرفیت و توانائی جذب را به هنگام انجام فعالیت هایی از قبیل فرود آمدن پس از یک پرش که باعث ایجاد فشار محوری ستون مهره ها می شود ، را به طور قابل توجهی افزایش می دهد.
کمردرد^[۱]
بیماران با درد مزمن معمولاً افسردگی، آشفتگی در روابط بین فردی بخصوص خانواده، آشفتگی در خواب، خستگی و کاهش کارکردهای فیزیکی و روان شناختی را تجربه می کنند. گاسما در سال ۱۹۹۰، گزارش می دهد که بخش معناداری از جمعیت مبتلا به درد مزمن از افسردگی و ناسازگاری و استرس های اجتماعی و محیط خانوادگی رنج می برند.گرچه هنوز شیوه اثر و علت رابطه بین پریشانی های روان شناختی و درد مزمن بطور آشکار مشخص نیست، لیکن بررسی ها نشان می دهد که پریشانی های روان شناختی بطور غیر معمولی در جمعیت، مبتلا به درد مزمن بالا است. دنیل و همکاران ۱۹۸۵، عنوان می کنند که: بسیاری از بیماران درد مزمن دارای اختلالات شخصیت، وابستگی به مواد مخدر، بی ثباتی در روابط خانوادگی، ناسازگاری شغلی و دعواهای قانونی می باشند. در کار پزشکی، درد شاید شایع ترین شکایت باشد و سندرم های درد مقاوم به درمان نیز شایع اند. کمردرد در ایالات متحده سالیانه میلیون نفر را ناتوان ساخته است و در سال بیش از ۸ میلیون ملاقات پزشکان به همین دلیل انجام می شود.
اختلال درد در زنان دو برابر بیشتر از مردان تشخیص داده می شود. شایعترین سن ابتلا، دهه چهارم و پنجم زندگی است، شاید به این دلیل که با افزایش سن تحمل درد کاهش می یابد. اختلال درد در طبقه کارگر شایع تر است که شاید علت آن احتمال بیشتر صدمات شغلی در این گروه باشد. احتمال وارثت ژنتیک یا مکانیسم های رفتاری در انتقال این بیماری دخیل می باشد. در خانواده افراد مبتلا به درد، اختلال افسردگی، اختلالات اضطرابی و سوء مصرف مواد نیز شایعتر از جمعیت کلی است.
کمردرد از شایع ترین بیماری های اسکلتی عضلانی است و اولین علت آن ناتوانی در افراد زیر ۴۵سال می باشد. دومین علت مراجعه به پزشک و سومین علت انجام عمل جراحی به حساب می آید.
در کشورهای توسعه یافته هزینه کل که به کمر درد ناشی می شود هر ساله ۷/۱ را از سهم کل تولیدات ناخالص است و بیشترین هزینه بی شک مربوط به هدایت درمان بیماران مبتلا به کمردرد مزمن نسبت به کمر دردهای متناوب و بازگشتی است.
از لحاظ تعریف کمردردی با سابقه بیش از سه ماه بدون وجود هر گونه شواهد پاتولوژیک کمردرد مزمن نامیده می شود.
اغلب اطلاعات در مورد کمر دردهای مزمن ناقص هستند و بخش اعظم درمان بدون اتکا به شواهد مستدل انجام می پذیرد با این وجود افزایش چشمگیر مسئله کمردرد را مورد بررسی قرار داده اند.
به طور کلی بر اساس تعریف کمردرد نه یک علامت نه یک بیماری و نه یک تشخیص است بلکه یک( اثر) بوده و بر مبنای آن متخصصین بیش از ۲۶۰ علت را برای کمردرد ذکر کرده اند که در این میان برخی قابل پیشگیری برخی قابل کنترل و برخی قابل درمان و در نهایت برخی غیر قابل درمان هستند(۱)

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

به عبارت دیگر کمردرد بیماری نیست بلکه یک حالت انسان است و بهترین راه مقابله با آن تحت کنترل و تحت مراقبت در آوردن آن است. دردی که با تغییر حرکت و چگونگی قرارگرفتن بیمار تغییر می یابد(۲).
– معمولا کمردرد به یکی از سه حالت زیر بروز می کند:
کمردرد حاد^[۲]
کمردرد حاد که کمتر از شش هفته از شروع آن می گذرد را حاد می نامند(۳) یک درد حاد و شدید در ناحیه کمر است که در اثر قرار گرفتن در وضعیت های غلط خم شدن های طولانی مدت یا به مدت طولانی ضربه زدن به ستون فقرات کمری ایجاد می شود. نشانه وقوع آن آسیب بافتی بوده و به درجات مختلفی در فرد ایجاد ناتوانی می کند. هر چند که آسیب کوچک باشد ولی باید مراقب بود و از تکرار آن جلوگیری کرد. برای این منظور در مرحله اول درمان باید اقداماتی جهت کنترل درد انجام گیرد و سپس در مورد بهبودی کامل اقدام شود و نهایتاً تمامی فعالیت های طبیعی ستون فقرات را به شکل اولیه خود بازگرداند.
البته اولین وقوع حمله حاد کمردرد نیازی به نگرانی ندارد ولیکن باید پیامدهای آن را در نظر گرفت و هر چه زودتر برای رفع آن اقدام نمود. در غیر این صورت صدمه و جراحت شدت پیدا کرده و مزمن خواهد شد و نیز دوره ناتوانی ادامه خواهد یافت به طوری که طبق آمار شانس بازتوانی موفق در بیمارانی که کمردرد آنها بیش از شش ماه مقاومت می کند کاهش یافته و حتی پس از سه ماه مقاومت درد، وضعیت روحی و روانی بیمار تغییر خواهد کرد. پس به طور جدی با تکرار یک حمله شدیدتر کمردرد مقابله کنید.
کمر درد نیمه حاد یا تحت حاد^[۳]
این نوع کمردرد به لحاظ دوران نقاهت بیماری بین شش تا دوازده هفته به طول می انجامد(۳) و از نظر بالینی و علائم کلینیکی و پزشکی نوعی کمردرد مابین کمردرد حاد و مزمن می باشد.
کمردرد مزمن^[۴]
به آن دسته از دردهای ناحیه کمری گفته می شود که بیشتر از دوازده هفته بیمار را دامن گیر خود کرده است. ممکن است درد مزمن به طور موقت با داروی مسکن تسکین پیدا کند اما بدن انسان پیشرفتی در بهبودی ندارد و حتی خود داروی مسکن نیز بخشی از مساله می شود(۴).
به تعبیری دیگر کمردردی که بیش از دو ماه از بروز آن می گذرد را مزمن می نامند. کمردرد مزمن در واقع در اثر عدم درمان و یا مقاومت به درمان کمردرد حاد ایجاد می گردد. بدیهی است که درمان به موقع و مناسب درد حاد همواره درد مزمن را به حداقل می رساند. درد مزمن کمر باید به عنوان یک علامت جدی تلقی شده و کلیه معاینات بالینی و آزمایشات پاراکلینیکی آن جهت تشخیص بیماری انجام گردد که این کار مستلزم یک بررسی دقیق و درمان مناسب توسط گروهی درمانگر متشکل از تیم پزشکی متخصص فیزیوتراپی متخصص روانپزشکی متخصص تربیت بدنی و… می باشد(۵). بر اساس اطلاعات یک منبع اغلب بیماران مبتلا به کمردرد مزمن از جراحی سودی نمی برند(۶).
از نظر چگونگی درد چهار نوع کمر درد وجود دارد :
درد موضعی :