۴۹۶/۱

۹۸۳/۱

۰۹۱/۲

۹۳۹/۱

سینی میانی
۳۰

۴۱۳/۱

۹۲۷/۱

۰۳۳/۲

۸۰۳/۱

سینی بالا

۶۳۲/۱

۰۳۸/۲

۱۳۸/۲

۰۳۵/۲

سینی میانی
۳۵

۶۲۴/۱

۸۱۵/۱

۰۷۵/۲

۸۴۷/۱

سینی بالا

۸۳۳/۱

۲۱۵/۲

۳۳۴/۲

۰۵۱/۲

سینی میانی

۸۱۱/۱

۱۲۸/۲

۲۲۲/۲

۸۹۹/۱

*واحدها بر حسب گرم بر لیتر (g/l)
میزان مصرف قندهای ساده نیز برای دماهای ۲۵، ۳۰ و ۳۵ درجه سانتی گراد به فاصله زمانی ۲۴ ساعت با بهره گرفتن از تست DNS و بر مبنای جذب نمونه ها در طول موج ۵۴۰ نانومتر اندازه گیری شد. بدین منظور پس از گذشت ۲۴ ساعت از رشد میکروارگانیسم و قبل از اسپری شدن آن بر روی نمونه های جامد برای شروع عملیات تخمیر، میزان قند موجود در محیط کشت اندازه گیری شد که مقدار آن ۸۸۷/۰ گرم بر لیتر بدست آمد و با توجه به میزان قندهای ساده موجود در باگاس که ۳۳۲/۰ گرم بر لیتر محاسبه شد (جدول ۴-۱)، قند اولیه برای شروع فرایند ۲۱۹/۱ گرم بر لیتر بود.در ادامه هر ۲۴ ساعت علاوه بر انجام تست پروتئین برای نمونه ها، میزان قندهای ساده نیز اندازه گیری شده و مشاهده شد که میزان قند بدست آمده در طی زمان برای هر ۳ دمای ۲۵، ۳۰ و ۳۵ درجه سانتی گراد کاهش یافت. بدین معنی که میکروارگانیسم برای تولید پروتئین قند موجود در محیط را مصرف کرد. همانطور که در نمودارهای ۴-۲ تا ۴-۴ مشخص است و با مقایسه با میزان تولید پروتئین در جدول ۴-۲ رابطه مستقیمی میان پروتئین تولید شده و میزان قند مصرف شده وجود دارد. در دمای ۳۵ درجه سانتی گراد میزان مصرف قند بیشتر بوده همانطور که میزان تولید پروتئین بیشتر بوده است. بیشتر بودن میزان قند در دماهای ۲۵ و ۳۰ درجه سانتی گراد بیانگر کم بودن مصرف قند نسبت به دمای ۳۵ درجه سانتی گراد است. این نتایج هم برای سینی بالا و هم برای سینی میانی برقرار بود. برای دمای ۳۵ درجه میزان مصرف قند برای سینی بالا و پایین با گذشت ۷۲ ساعت -که بیش ترین میزان پروتئین حاصل شد- به ترتیب ۴۵/۷۱ و ۴۴/۶۶% بدست آمد. برای دمای ۳۰ و ۲۵ نیز میزان قند مصرفی متناسب با بالاترین میزان تولید پروتئین به ترتیب ۵۹/۶۲ و ۱۶/۵۸% برای سینی بالا و ۵۲/۵۶ و ۲۴/۵۳% برای سینی میانی حاصل شد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

شکل ۴-۲: میزان مصرف قندهای ساده توسط میکروارگانیسم در تخمیر حالت جامد در دمای °C۲۵
شکل ۴-۳: میزان مصرف قندهای ساده توسط میکروارگانیسم در تخمیر حالت جامد در دمای °C۳۰
شکل ۴-۴: میزان مصرف قندهای ساده توسط میکروارگانیسم در تخمیر حالت جامد در دمای °C۳۵
۴-۳-۴– بررسی تأثیر غنی سازی سوبسترا با منابع نیتروژنی مختلف
به منظور تأثیر غنی سازی باگاس با منابع نیتروژنی مختلفی نظیر سدیم نیترات (NaNO₃)، آمونیوم کلراید(NH₄Cl)، اوره (CH₄N₂O) و عصاره مخمر (yeast extract) با نسبت وزنی ۳% در دمای ۳۰ درجه سانتیگراد و رطوبت ۸۵% مورد استفاده قرار گرفت. سدیم نیترات یک منبع نیتروژنی معدنی است که میکروارگانیسم ها می توانند ^–NO₃ آن را به عنوان منبع نیتروژنی مصرف کنند. اوره از جمله منابع نیتروژنی آلی است که استفاده از آن به عنوان منبع نیتروژن رایج نیست که این امر به علت قیمت نسبتاً بالای اوره و ناپایداری آن در دمای بالاست. عصاره مخمر ترکیبی از اسیدهای آمینه، پپتیدها، ویتامین های محلول در آب و کربوهیدرات هاست و نیتروژن را به صورت پروتئین در اختیار میکروارگانیسم ها قرار می دهد. آمونیوم کلرید نیز منبع نیتروژن معدنی است که باعث ایجاد وضعیت قلیایی می شود ]۳۵[. از میان این منابع نیتروژنی مورد استفاده سدیم نیترات و عصاره مخمر باعث تولید پروتئین بیشتری به ترتیب به میزان ۴۶۵/۲ و ۱۷۰/۲ برای سینی بالا و ۲۲۲/۲ و ۱۰۶/۲ گرم بر لیتر برای سینی پایین شدند اما استفاده از دو منبع دیگر همانطور که در شکل ۴-۵ مشخص است تأثیری بر افزایش میزان تولید نداشتند (جداول مربوط به میزان پروتئین بدست آمده به مدت ۹۶ ساعت برای سینی بالا و میانی در پیوست ۲ ارائه گردید). علت این امر شاید به دلیل ایجاد وضعیت قلیایی در محیط توسط آمونیوم کلراید و تجزیه اوره به CO₂ و NH₃ باشد. همانطور که پیش تر گفته شد ساکرومایسیس سرویسیه در وضعیت های اسیدی می تواند رشد کند اما میکروارگانیسم ها توانایی کمی برای رشد در وضعیت های قلیایی دارند. تولید CO₂ نیز در محیط تخمیر یک عامل بازدارنده برای رشد است. Anupama و Ravindra (۲۰۰۱) نیز گزارش دادند استفاده از سدیم نیترات در مقایسه با آمونیوم نیترات و آمونیوم سولفات، برای افزایش بازده پروتئینی مناسب تر است ]۷۳[. Zadrazil و Brunnert (۱۹۸۰) بر روی تأثیرگذاری نیترات بر قابلیت هضم لیگنین در کاه^[۸۴] تحقیق کردند و گزارش دادند زمانی که از آگروسیب آئجریتا^[۸۵] به عنوان میکروارگانیسم استفاده شد با افزایش میزان آمونیوم نیترات میزان هضم لیگنین نیز افزایش یافته است ]۷۷[. Rajoka و همکارانش (۲۰۰۶) نیز گزارش دادند که اضافه کردن منابع نیتروژنی نظیر آمونیوم نیترات، سدیم نیترات، اوره، شربت ذرت خیسانده^[۸۶] و آمونیوم سولفات به کاه برنج میزان تولید پروتئین را به طور قابل ملاحظه ای بالا می برد ]۷۸[.