۳-برای هریک از موافقان و مخالفان در برنامه و معرفی اعضاء دولت حداکثر نیم ساعت.
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
۴-سؤال از وزیر و همچنین توضیحات تکمیلی در مورد استیضاح، حداکثر پانزده دقیقه.
۵- برای موارد ذیل هر یک پنج دقیقه:
الف – دفاع از توهین و تحریف نطق
ب – مخالفت و موافقت نسبت به هریک از مواد طرحها و لوایح
ج – توضیح پیشنهاد اصلاحی نسبت به مواد طرحها و لوایح اعم از فردی و جمعی
د – توجیه پیشنهاد کفایت مذاکرات و یا مخالفت با آن
ه – توضیح پیشنهاد فوریت و عدم فوریت، پیشنهاد مسکوت ماندن طرح و یا لایحه و مخالفت با آن
و – پیشنهاد تنفس
ز – پیشنهاد اخذ رأی مخفی
ح – تذکر آییننامهای و یا اخطار قانون اساسی
ط – پیشنهاد انواع رأی در مورد استیضاح.
ب – در تمام موارد مذکور در بند (الف)، در صورتی که ضرورت اقتضاء کند ممکن است استثنائاً بدون مذاکره و با پیشنهاد رئیس یا ده نفر از نمایندگان و تصویب مجلس، مدت نطق و شور اضافه شود.
ج – مذاکره در باب کلیات لایحه بودجه سالانه کشور ده ساعت و برای هر ناطق بیست دقیقه و برای متمم بودجه و یک دوازدهم یا دو دوازدهمپنج ساعت و برای هر ناطق پانزده دقیقه خواهد بود.
د – مدت نطق برای مسائل مهم مربوط به سیاست خارجی از قبیل عهدنامهها و مقاولهنامهها و موافقتنامههای بینالمللی حداکثر سه ساعت وبرای هر ناطق حداکثر پانزده دقیقه خواهد بود.
ماده ۱۰۹ – ناطق نباید از موضوع مورد بحث خارج شود. هرگاه رئیس تشخیص دهد که ناطق
از موضوع خارج شده و در ضمن یک نطق، دو نوبتبه وی تذکر خروج از موضوع را بدهد و
باز ادامه دهد، دفعه سوم میتواند وی را از ادامه نطق در آن موضوع در تمام جلسه
منع نماید، مگر اینکه مجلس ادامه صحبت را تأیید کند.
ماده ۱۱۰ – قطع کلام ناطق و عدم مراعات سکوت از طرف نمایندگان و هرگونه تهمت و توهین و ایرادگیریهای شخصی و حرکات و تظاهراتی که موجب بینظمی مجلس باشد ممنوع است و مرتکب مشمول مجازاتهای مندرج در این آییننامه خواهد گردید. رئیس مجلس مسئول جلوگیری از اینتخلفات است.
ب- مذاکرات ماده
۱۱۱ – موضوعاتی که طبق دستور در مجلس مطرح میشود باید یک ساعت قبل از موقع انعقاد جلسه در ورقه مخصوصی که خارج از جلسه نصب میگردد، ثبت شود تا مخالف و موافق، در صورت تمایل، با تفکیک کلیات و هریک از مواد، در آن ورقه در ستون مخصوص، شخصاً ثبت نام نمایند. حق تقدم نطق با کسانی است که ثبت نام کرده باشند که در این صورت، یک مخالف و یک موافق به ترتیب نطق خواهند کرد. درصورتی که مخالف یا موافقی ثبت نام نکرده باشد، نمایندگان مخالف و موافق در مجلس میتوانند کتباً نوبت بگیرند و به تناوب صحبت کنند. اگر هیچ موافقی وجود نداشته
باشد، مخالفان میتوانند به نوبت صحبت کنند و اگر مخالفی موجود نباشد غیر از نماینده دولت و یا مخبر بهعنوان موافق کسی صحبت نخواهد کرد.
ماده ۱۱۲ – مذاکرات کامل هر جلسه همراه با مصوبات ضبط و ثبت و حداکثر چهل و هشت ساعت پس از آن، بین نمایندگان توزیع میشود. نمایندهای که در صورت مشروح مذاکرات مطلبی برخلاف اظهارات او ثبت شده باشد، بطور اختصار میتواند فقط نسبت به همان مورد در جلسه رسمی تذکر دهد و بعداً اصلاح آن قسمت از مذاکرات، در مجموعه مذاکرات مجلس درج میشود. صورت مذاکرات جلسات باید به امضاء رئیس یا نائب رئیس مجلس که آن جلسه را اداره نموده است برسد.
ماده ۱۱۳ – هرگاه هنگام بحث درباره طرحها و لوایح، رئیس جمهور و معاونان او، وزیران و معاونان آنان و همچنین مخبرین کمیسیونهای مربوطه لازم بدانند در موضوع مورد بحث با رعایت مواد طرح شده صحبت کنند، برابر مدت تعیین شده در آییننامه به آنان اجازه داده خواهد شد.
ماده ۱۱۴ – به جز مذاکرات مربوط به استیضاح و لایحه بودجه، در صورتی که حداقل دو مخالف و در صورت وجود، دو موافق نسبت به طرح یا لایحهای صحبت کرده باشند، هریک از نمایندگان میتوانند کتباً کفایت مذاکرات را پیشنهاد کنند. اولین نماینده پیشنهاد دهنده دلایل خود را به عنوان موافق اظهار میدارد و اگر مخالفی باشد علل مخالفت خود را بیان میکند و آنگاه رأی گرفته میشود. در صورتی که پیشنهاد کفایت مذاکرات به تصویب نرسید و در ادامه مذاکرات برای بار دوم پیشنهاد کفایت مذاکرات داده شد بدون توضیح رأی گرفته میشود. پس از رأی به کفایت مذاکرات و اعلام ختمآن از طرف رئیس، به دیگر نمایندگان موافق و مخالف در آن باب اجازه نطق داده نمیشود.
ماده ۱۱۵ – هرگاه نمایندگان در رابطه با مسائل مهم مملکتی و یا بینالمللی و مناسبتهای خاص لازم بدانند میتوانند بیانیه صادر کنند و هیأت رئیسه موظف است چنانچه بیانیه صادره به امضاء حداقل نصف به علاوه یک مجموع نمایندگان رسیده باشد آن را در پایان جلسه علنی مجلس قرائت کند.
ماده ۱۱۶ – گزارش نهایی کمیسیون اصل نودم (۹۰) قانون اساسی پس از ارائه به هیأت رئیسه مجلس، درصورتی که مربوط به عموم باشد، بدون رعایت نوبت در دستور کار قرار میگیرد و در اولین جلسه علنی قرائت خواهد شد.
ماده ۱۱۷ – رؤسای جمهور، نخست وزیران، رؤسای مجلس و مقامات عالیرتبه کشورهای دیگر که به دعوت مقامات جمهوری اسلامی ایران به ایران میآیند و بنا به صلاحدید همتای آنان و تصویب هیأت رئیسه مجلس حضورشان در جلسه رسمی و علنی به مصلحت باشد میتوانند در جلسه حاضر و عنداللزوم سخنرانی نمایند.
۲-۵-۵-۳-آراء اول
الف – کمیت آراء
ماده ۱۱۸ – مصوبات مجلس با رأی موافق اکثریت مطلق حاضرین معتبر است مگر در مواردی که در قانون اساسی و یا این آیین نامه نصاب دیگری معین شده باشد.
ماده ۱۱۹ – کلیه انتخاباتی که در مجلس و کمیسیونها و شعب به عمل میآید، اعم از اینکه فردی یا جمعی باشد به استثناء انتخاب رئیس، اعضاء حقوقدان شورای نگهبان که با اکثریت مطلق عده حاضر انتخاب میشوند و موارد دیگری که تعداد مورد نیاز از منتخبین به حکم قرعه تعیین میشود. اسامی کلیه نامزدها با تعداد آراءآنان توسط رئیس جلسه اعلام میشود.
ماده ۱۲۰ – رأیگیری نسبت به موارد زیر با اکثریت خاص و به ترتیب ذیل خواهد بود:
الف – اکثریت دوسوم حاضران:
-
- تصویب آیین نامه داخلی مجلس و تفسیر آن
-
- تصویب تشکیل جلسه غیر علنی مجلس
-
- تصویب تقاضای دو و سه فوریت طرحها و لوایح
ب – اکثریت دو سوم مجموع نمایندگان:
-
- تصویب درخواست مراجعه به آراء عمومی
-
- تصویب عدم کفایت رئیس جمهور.
ب – کیفیت آراء
ماده ۱۲۱ – رأیگیری در مجلس به صورت یکی از روش های ذیل انجام میگیرد:
- با دستگاه الکترونیکی
[یکشنبه 1401-04-05] [ 11:31:00 ب.ظ ]
|