فایل شماره 6873 |
نام انگلیسی: Saffron
نام محلی: زفرون Zaferun
بخش مورد استفاده: خامه و کلاله
پراکنش: گیاه بومی منطقه نیست ولی اخیرا کشت می شود.
مشخصات گیاه:گیاهی علفی، چندساله به ارتفاع ۱۰ تا ۳۰
سانتیمتر، پیاز دار، پیاز نسبتا بزرگ و کروی، پوشش پیاز شبکه ای یا فیبری دراز، گلها ۲-۱ عدد، کاسه دارای رگبرگهای ارغوانی رنگ، جام گل بنفشرنگ، کرکدار، پرچمها زرد، میله سفید، خامه سه شاخه، معطر، نارنجی کمرنگ. گیاه فاقد میوه.
خواص درمانی: نازایی مردان، ضد عفونت، مقوی بدن، شب ادراری، نشاط آور، خون ساز.
مصارف درمانی: زعفران، پسته، مغز گردو و فندق، عسل، دارچین و میخک را مخلوط کرده و برای پیشگیری از نازایی مردان استفاده می کنند. مخلوط زعفران، نبات و چند گیاه را همراه خرما که پوست کنده و هستهاش را جدا می کنند، به صورت شیاف در عفونتهای رحم استفاده می کنند.
( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
زعفران، هل و نبات را مخلوط کرده، میکوبند. پس از نرم شدن، در روغن حیوانی حل کرده و بهعنوان داروی نوزاد به او میخورانند. زعفران و سیاهدانه و فلفل را برای سقط جنین میخورند. برای درمان گوشدرد و یا سنگینی گوش، قدری زعفران را با کمی روغن خام مخلوط کرده و در گوش میچکانند. برای درمان سردی زعفران، هل و زنجبیل را با هم و یا جدا داخل چای دم می کنند و با نبات فراوان میخورند. جهت تسکین دنداندرد، زعفران را در سرکه خوابانیده و به صورت دهانشویه مصرف می کنند.
طریقه مصرف: دمکرده، ضماد، پودر به صورت خوراکی
طب کهن: «مزاج آن در اول خشک و در دوم گرم است. خوردن زعفران رنگورو را صفا دهد. ورم را میگدازد، بر باد سرخ مالند مفید است. زیان به سر رساند. خوابآور است و مایه تیرگی حواس شود. شراب با زعفران مستیآور است که حرکت را سلب نماید. زعفران داروی ورم داخل گوش است. دیده را جلا میدهد. اشکریزی را منع کند. تیرگی چشم را برطرف کند. با به چشم کشیدنش کبودی چشم که از بیماریها پیدا شده علاج شود. شادیافزا و توانبخش قلب است. بیمارانی که از التهاب حجاب حاجز و پیچش شکم رنج میبرند، زعفران یا روغن آنرا بوی کنند به خواب روند و نفس روان شود و ابزار تنفسی را نیرو بخشد. دلبهمآور است. مخالف ترشی است که اشتها را در معده برانگیزد و از اینرو زعفران اشتها را از بین میبرد. ولیکن با حرارتی که دارد کبد و معده را تقویت کند و معده را دباغ دهد و قبض گرداند. بعضی گویند که زعفران برای طحال خوب است. شهوتانگیز است. ادرار بول کند. زعفران را با موم یا زرده تخممرغ و دوچندان روغن زیتون قاطی کنند، در علاج سخت شدن زهدان و بهم آمدن دهانه آن و قرحههای(زخم) پلید زهدان نافع است. گویند اگر سه مثقال زعفران را یکمرتبه بخورند از شادی سکته کنند و میمیرند».(بوعلیسینا، ۱۳۹:۱۳۶۸)
قیاس: اثر سقطزایی زعفران که مصرف سنتی نیز دارد، به تایید رسیدهاست. اثر ضد درد زعفران، مصارف سنتی آنرا در درمان گوشدرد و دنداندرد تایید می کند.
زنجبیل anjebil Z
نام انگلیسی: Ginger
نام محلی: زنجفیل Zanjafil
بخش مورد استفاده: ریزوم
پراکنش: این گیاه به صورت خودرو در ایران وجود ندارد.
مشخصات گیاه: گیاهی علفی، رونده و پایا با ریزومهای غدهای که زیرزمین گسترش مییابد. ساقه تا ارتفاع ۶۰ سانتیمتر، سبزرنگ. برگها باریک، سرنیزهای، گلها برروی دمگلی که از ریشه رشد میکند ظاهر می شود. برروی یک سنبله بلند و خمیده، گل بهرنگ سفید یا زرد است. پس از پژمرده شدن قسمت هوایی گیاه، ریزوم را از زمین خارج نموده، بعد از شستن و قطع ریشه های کوچک، در داخل نوعی تشتک چوبی آویخته، به هم اصطکاک و مالش میدهند. بهاین ترتیب قسمت سطحی ریزومها، تحت اثر تماس برداشته می شود و آماده برای خشک شدن در مقابل نورخورشید و یا در دستگاههای مخصوص میگردد(زنجبیل خاکستری). گاهی اعمال مذکور تکمیلتر صورت میگیرد. بدیننحو که قسمت خارجی ریزوم را که در واقع ناحیه چوب پنبهای آن است، بهوسیله ماشینی مخصوص یا به کمک چاقو به طور کامل یا ناقص از آن جدا میسازند. سپس آنها را در هیپوکلرید یا آب آهک قرار داده، پس از خشک شدن، تحت اثر بخار انیدرید سولفورو میگذارند، تا رنگ سفید حاصل کند. بدین نحو زنجبیلی بدست می آید که زنجبیل سفید نامیده می شود. زنجبیل خاکستری دارای سطح خارجی خشن با خطوط مشخص است. زنجبیل سفید، عاری از پوسته خارجی و دارای سطحی صاف است.
خواص درمانی: مقوی نیروی جنسی، ضد اسهال، درد مفاصل، ضدنفخ، رفع سردی مزاج، سرماخوردگی و سردرد شدید.
مصارف درمانی: زنجفیل، گردو و پسته را برای تقویت جنسی میخورند. زنجفیل، فلفل و دارچین را بهعنوان ادویه گرم در درمان بلغم استفاده می کنند. زنجفیل را برای درمان اسهال و درد مفاصل دم می کنند. عرق زنجبیل را بهعنوان ضدنفخ، رفع سردی مزاج، محرک و نیروبخش مصرف می کنند.
زنجفیل را برای درمان سردرد به پیشانی زده و با پارچهای میبندند. زنجفیل را درون آب کرده و در هنگام سردرد بر روی پیشانی میگذارند. زنجبیل و دارچین را جوشانده و در سرماخوردگی و سردرد شدید بهکار میبرند. برای تسکین و درمان درد سینه(سینگ درد) از زنجبیل استفاده می شود. زنجبیل را به صورت دمکرده برای درمان بیماریهای دستگاه تنفسی، گوارش و دفع ادرار بهکار میبرند. زنجبیل، دارچین و زردچوبه را بههمراه دنبه گوسفندی در محل پادرد میگذارند. برای تقویت معده، ضد نفخ، چاشنی غذا و در شیرینیجات استفاده می شود. همراه با چند گیاه دیگر برای دردهای استخوانی و روماتیسم مورد استفاده قرار میگیرد. زنجفیل و شیره انگور را جوشانده و برای جلوگیری از شبادراری مصرف می کنند. زنجبیل و روغن زرد را برای درد مفاصل به صورت موضعی استفاده می کنند. دارچین، زنجبیل را برای درمان سردرد به پیشانی میمالیدند. در روستای ناوند برای درمان گوشدرد مقداری زنجبیل به پشت گوش میمالند. برای درمان برفک دهان نوزاد، زنجبیل را به سنگ صافی سائیده، سپس به برفک دهان کودک میمالند.
یکی از گیاهان تشکیل دهنده در تهیه داروی چلگییا čel giyâ زنجفیل است. برای تهیه شیاف(شاف šâf) در درمان یبوست نیز از زنجفیل استفاده می کنند. این دارو برای رفع بواسیر نیز بهکار میرود. این دارو برای تقویت رحم ضعیف زنانی که نطفه سقط می کنند هم بهمصرف میرسد. بهعلاوه در زمان حاملگی نیز اگر رحم ضعیف باشد و احتمال سقط برود، از این دارو استفاده میشود. داروی دیگری نیز برای رفع کوفتگی بدن زائو در زمان حاملگی و زایمان بهمصرف میرسد که از ترکیبات آن زنجفیل میباشد. در میان مردم رسم این است که کودکان را چندین بار شیاف زنجفیل میکنند. این عمل برای جلوگیری از بواسیر و نیز کرمک احتمالی انجام می شود. ابتدا زنجفیل را در مقداری آب میسایند. سپس چوب نازکی را که بر سرش مقداری پنبه پیچیدهاند، به آب زنجفیل آغشته کرده و به مقعد کودک فرو می نمایند. این دارو سوزش بسیار دارد.
روش مصرف: دمکرده، جوشانده، تازه و یا به صورت پودر خوراکی
طب کهن: «مزاج در آخر سوم گرم و در دوم خشک است. گرمای زیاد دارد. ولی از آنجاکه رطوبت زاید دارد درگرمی بخشی درنگ می کند. لیکن گرمیبخشی قوی و نیز نرمکننده – ملین – و بادشکن است. اگر زنجبیل را با عسل مربا سازند، عسل قسمتی از رطوبت آنرا بر میچیند و خشکتر می شود. هوش و حافظه را زیاد کند، رطوبتهای اطراف سر و گلو را میزداید. خوردن و یا در چشم کشیدن زنجفیل تیرگی چشم را که از رطوبت باشد، علاج می کند. هاضم است و سرمای کبد و معده را سرحال آرد. برچیدن رطوبتهای معده و تریهایی را که از خوردن میوه به معده روی آورند، علاجش با زنجفیل است. شهوتانگیز، ملین و ملایم است. پادزهر حشرات موذی است».(بوعلیسینا،۱۳۳:۱۳۶۸)
«زنجبیل دارای اثر نیرودهنده، مقوی معده، بادشکن و ضد اسکوربوت(بیماری کمبود ویتامین c) است و اگر بر روی پوست مالش داده شود، ایجاد تحریک و قرمزی می کند. اعراب آنرا محرک قوه باء میدانند.
زنجبیل از ادویه خوراکی است و استفاده از آن، بین همه ملل معمول است. از زنجبیل بهمنظور خوشطعم ساختن نان قندی و برخی از اغذیه استفاده بهعمل می آید».(زرگری، ۵۵۵:۱۳۷۶)
«زنجبیل معمولا برای سرماخوردگیهای سخت که تمایل به قی و استفراغ در بیمار ایجاد می کند، تجویز میشود. برای التهاب سینه، سرفه، استسقا و اسهال کاربرد دارد. بوداده و سرخشده آن تا حدیکه قسمت خارجی آن سیاه شود، برای معالجه خونریزی رودهها بهکار میرود. قاعدهآور است و بینظمی و تاخیر در عادت ماهانه را رفع می کند. مقوی حافظه و هاضمه، معده و کبد است. گرفتگیهای کبد را باز میکند».(میرحیدر، ۳۴۸:۱۳۸۲)
قیاس: اثر ضد درد بهخصوص در سردردهای میگرنی و اثر ضد روماتیسم، مصرف سنتی زنجبیل را در درمان سردرد و دردهای مفصلی تایید می کند.
سپرز دارو seporz dâru
نام انگلیسی: Maidenhair spleenwort
نام محلی: اسفرزه Esfarze
بخش مورد استفاده: اندامهای هوایی
پراکنش: در تمام منطقه رشد می کند.
فرم در حال بارگذاری ...
[دوشنبه 1401-04-06] [ 12:15:00 ق.ظ ]
|